Krajobraz architektoniczny...
Książka pt. Krajobraz architektoniczny Warszawy to niemalże 200 – stronnicowy przewodnik po krajobrazie stolicy. Zapis zmian, które dokonały się w ciągu ostatnich dwudziestu lat w tym stale przeobrażającym się mieście.
Brak wydarzeń
Książka pt. Krajobraz architektoniczny Warszawy to niemalże 200 – stronnicowy przewodnik po krajobrazie stolicy. Zapis zmian, które dokonały się w ciągu ostatnich dwudziestu lat w tym stale przeobrażającym się mieście.
Nowa książka Jakuba Szczęsneg pt. "Azyle, nisze i enklawy" – autora „Witaj w świecie bez architektów” – to subiektywny katalog „małych utopii, projektów i przykładów tego, jak w różnych miejscach i epokach, w różnej skali i na wiele sposobów, ludzie budowali wokół ważnych dla nich tematów wciąż nowe wizje przyszłości”.
Książka opowiada o fenomenie stararchitektów analizowanym z perspektywy teorii systemów - światów Immanuela Wallersteina czy socjologii sztuki Pierra Bouridieu, którzy traktują architekturę jako wypadkową wielu sił społecznych, ekonomicznych, technicznych czy cywilizacyjnych, które decydują o jej kształcie. W tym kontekście zjawisko stararchitektury jest pochodną pewnych konkretnych warunków globalizacji, rosnącego wpływu klas średnich czy rosnącej roli mediów popularnych.
W książce pt. Łódź. Ilustrowany atlas architektury z serii ilustrowanych, dwujęzycznych atlasów architektury wydawnictwa CA znajdziemy prezentację 65 obiektów. Oprócz najstarszych pałaców, fabryk i zabytków znajdziemy w nim także najnowsze, modernistyczne obiekty.
Każdy z budynków przedstawiony został przy pomocy rysunku oraz dwujęzycznego opisu. Prezentację obiektów poprzedza wstęp autorstwa Anny i Błażeja Ciarkowskich.
Fascynująca i zaskakująca opowieść o budowaniu Gdyni od podstaw oraz marzeniu o idealnym mieście i idealnej Polsce.
„Gdynia obiecana” to opowieść o mieście tworzonym od podstaw, gdzie można było zacząć „z czystą hipoteką” przezwyciężyć różnice między zaborami, pokonać zacofanie, uciec od narodowych przywar, od wiejskiej nędzy i wielkomiejskiego bezrobocia, zostawić w tyle waśnie etniczne i konflikty klasowe, uniknąć urbanistycznych błędów i historycznych ograniczeń krępujących rozwój innych miast.
To pierwsza propozycja monograficznego opisu polskich wnętrz okresu realizmu socjalistycznego. Prezentuje szerokie spektrum realizacji powstałych dla budynków instytucji kultury (teatry, kina, domy kultury), obiektów o przeznaczeniu edukacyjnym, usługowym, rekreacyjnym, wreszcie – gmachów władz państwowych. To zarówno wnętrza dobrze znane dzisiejszym odbiorcom, jak i realizacje mało rozpoznawalne. Książka pokazuje, w jaki sposób język doktrynalny, przekładany przez twórców – nierzadko zakorzenionych w modernizmie – na języki praktyki artystycznej, wytwarzał formy zasadniczo odmienne od tych oficjalnie postulowanych.
Książka "Architektura myślenia" opisuję historię architektury od starożytności do nowoczesności. Autor analizuje wpływ komunikacji niewerbalnej na rozwój tożsamości zbiorowej Zachodu. Przygląda się obszernemu zbiorowi prac architektów pochodzących z różnych czasów oraz miejsc.
"Architektura i urbanistyka w dokumentach KC PZPR" to zbiór dokumentów, skumulowanych w archiwach Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W dokumentach możemy znaleźć dużo informacji o architekturze, urbanistyce i planowaniu przestrzennym w latach 1946-1988.
Marian Bernard Wimmer (1897–1970) – to polski architekt, artysta, pedagog, organizator szkolnictwa artystycznego, teoretyk sztuki i architektury.
Był jednym z założycieli Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Książka zawiera jego nieopublikowaną wcześniej rozprawę oraz liczne komentarze analityków jego twórczości.Opracował własną metodykę nauczania zawodów plastycznych. Oprócz samej, wcześniej nie publikowanej pracy Wimmera książka zawiera teksty licznych komentatorów jego teorii.
Bogato ilustrowany album jest kontynuacją Archiprzewodnika po Europie, posiada też podobną formę.
Dwuznaczność tytułu książki pt. "Jakby luksusowo. Przewodnik po architekturze Warszawy lat 90" jest zapożyczona z filmu „Galimatias, czyli kogel-mogel II” Romana Załuskiego. Idealnie podsumowuje ona architektoniczną rzeczywistość lat 90 w Polsce. Z jednej strony to dekada spektaklu i reprezentacyjności, z drugiej w jej DNA są wpisane przejściowość i niedostatek. Jak nie zgubić się wśród tych sprzeczności?
Książka pt. "Jakby luksusowo. Przewodnik po architekturze Warszawy lat 90" to zbiór opowieści o tym, kim byliśmy jeszcze nie tak dawno temu i kim marzyliśmy, by się stać. Może to ostatni moment na ich wysłuchanie, zanim wiele budynków lat 90. bezpowrotnie zniknie z mapy miasta.
"D30. Biografia zapomnianego budynku” Marty Urbaniak to książka o modernistycznej kamienicy na ulicy Dąbrowskiego 30 w Warszawie, której autorstwo przypisywane było małżeństwu Syrkusów. Sam budynek, odrestaurowany przez inwestora Pawła Prasułę z EIP Group, firmy z branży IT, stał się pretekstem do dziennikarskiego śledztwa dotyczącego jego faktycznego architekta oraz zapomnianej bohaterki Powstania Warszawskiego, Katarzyny Borowińskiej, która zginęła tuż przed jego wejściem.
Książka jest bogato ilustrowana i ma wysmakowaną szatę graficzną zaprojektowaną przez Marcina Ślusarczyka z Bakcyl Studio. Zapewnia nie tylko interesującą lekturę, ale jest też pięknym przedmiotem kolekcjonerskim, którego oglądanie staje się wizualną przyjemnością.
Autorki książki "Modernizm między budynkami" patrzą na modernizm z punktu widzenia architektury krajobrazu. Analizują w jaki sposób idee, formy i treści modernizmu mogą być interesujące z punktu widzenia dzisiejszych potrzeb kształtowania przestrzeni między budynkami. Autorki reprezentują trzy pokolenia, które w inny sposób zetknęły się z modernizmem. Różnorodność spojrzenia sprawia, że zwracają uwagę na różne aspekty tego ważnego dla polskiej architektury nurtu w kontekście jego zastosowań krajobrazowych.
Autorka przedstawia przemiany architektoniczne i przestrzenne kompleksów uniwersyteckich w Europie i Ameryce Północnej, począwszy od wieków średnich, kiedy kształtujące się wówczas uczelnie sięgały głównie po wzorce monastyczne, po połowę wieku XIX, gdy architektura uniwersytecka stała się ucieleśnieniem porządku politycznego wprowadzonego po wojnach napoleońskich i wyrazem ambicji nowych państw narodowych. Prezentuje najważniejsze obiekty i zespoły architektoniczne oraz opisuje złożone przemiany kulturowe stojące za zmieniającym się kształtem gmachów uniwersyteckich.
Zwięzły przewodnik, opisujący style architektoniczne budowli całego świata, dostarcza informacji na temat najważniejszych kierunków, które dominowały w architekturze od czasów starożytnych.
Książka zawiera wykazy charakterystycznych cech, które pozwolą ci zidentyfikować styl niemal każdego budynku, a to da ci zupełnie nowe spojrzenie na twoje otoczenie.
Czy jesteś miłośnikiem architektury? Czy potrafisz rozpoznać barokową budowlę albo wyobrazić sobie styl palladiański? Czy po prostu chcesz dowiedzieć się czegoś więcej o otaczających cię budynkach i o zabytkach, które podziwiasz w podróży?
Bez względu na to, czy o architekturze wiesz dużo czy niewiele, przekonasz się, że ten zwięzły przewodnik dostarcza informacji na temat najważniejszych kierunków, które dominowały w architekturze.
Zawiera również:
• Chronologiczny przewodnik po stylach architektonicznych
• Liczne fotografie
• Wykaz podstawowych cech charakteryzujących poszczególne style architektoniczne
• Ilustrowany słowniczek terminów architektonicznych
Dziedzictwo bywa kłopotliwe, o czym zaświadczają najlepiej były obóz koncentracyjny Auschwitz czy Pałac Kultury i Nauki. Największy jednak kłopot mamy z tym, co pozostawiła w naszym kraju Trzecia Rzesza. Jak złożona jest to kwestia, pokazuje najnowsza książka Międzynarodowego Centrum Kultury pt. Kłopotliwe Dziedzictwo. Architektura III Rzeszy w Polsce. I dostarcza najpełniejszego jak dotąd, nierzadko zaskakującego przeglądu tych „źle urodzonych” budowli.
Z powodu, że sztuka narodowego socjalizmu nie powstała nagle – w 1933 roku, w pracy znalazły się również wątki poświęcone procesowi narodzin tej sztuki, społecznej atmosferze tamtych czasów oraz ważniejszym aktorom politycznej sceny jako jej współtwórcom.
Funkcję sondy pełni tu analiza kompozycji architektonicznej, powiązanej z tak istotnym akcentem przestrzennym – a zarazem zwornikiem idei politycznych i sakralnych – jakim był tron.
Niech potwierdzeniem będzie tu los pomnika św. Jana Nepomucena, który stojąc niegdyś między zwierciadłami wody patronuje teraz pobliskiemu parkingowi.
Każdy z budynków stanowił, mimo wspólnych cech, unikalne świadectwo europejskiej kultury belle époque, jej symboliki i piękna.