Starchitekci i starchitektura

Zamiarem autora pracy była  próba zakwestionowania stereotypowych poglądów. Pierwszy z nich głosi, że starchitekci to po prostu współcześni projektanci o światowej sławie, a uznaniem o takim zasięgu cieszyli się chociażby Le Corbusier czy Ludwig Mies van der Rohe już w pierwszej połowie minionego wieku. Monografia ma na celu wykazać mylność tego przekonania i udowodnić znaczące różnice między dawnymi a dzisiejszymi mistrzami. Chodzi o przełamanie obiegowej opinii, że dzieło architekto-niczne w swojej najistotniejszej warstwie ma charakter indywidualny, gdyż jest wyrazem wyjątkowej osobowości artystycznej. Zakwestionowany został także merytokratyczny stereotyp, iż wielka sława i uznanie danego architekta wynika wprost ze skali jego talentu i ciężkiej pracy. Pozwoliło to pokazać wpływ czynników niezależnych od architekta na jego wysoką pozycję zawodową. Dalekie od dotychczas przyjmowanego ujęcia jest również wykazanie podobieństw między formalnie przeciwstawnymi kierunkami stylistycznymi.