Bogato ilustrowana monografia obejmuje zagadnienia związane z teoretycznymi rozważaniami i praktycznymi dokonaniami realizacyjnymi w zakresie przestrzeni miasta stołecznego Warszawy. Próby poszukiwania elementów tożsamości miasta opisane są w wybranych i analizowanych 29 projektach autorskich. Książka jest podzielona na trzy części. W części pierwszej zawarta jest skrótowa analiza wybranych prac teoretycznych, które autor uznaje za ważne dla kształtowania i percepcji przestrzeni miejskiej oraz istotne dla praktyki urbanistycznej z punktu widzenia zachowania, tworzenia i wzmacniania tożsamości przestrzennej miasta. Część druga dotyczy analizy relacji historii Warszawy z ewolucją jej tożsamości i traktowania ich jako materiału wyjściowego do współczesnego i przyszłego rozwoju.

DOSTĘPNOŚĆ: OBECNIE NIEDOSTĘPNA „Archimapa 1949-1956” to druga z serii pięciu dwujęzycznych map-przewodników po warszawskiej architekturze wydana przez Instytut Stefana Starzyńskiego, oddział Muzeum Powstania Warszawskiego. Archimapa dotyczy okresu socrealizmu i jest wyborem niespełna pięćdziesięciu obiektów powstałych między 1949 a 1956 rokiem. Socrealizm to jedyny w dziejach sztuki w Polsce styl, który został zdefiniowany i zadekretowany przez władzę. Przez to również jedyny, którego cezury czasowe są jednoznaczne: 1949 – wprowadzenie stylu i 1956 – porzucenie, które przyszło wraz z polityczną odwilżą i destalinizacją.

„Archimapa 1949-1956” to druga z serii pięciu dwujęzycznych map-przewodników po warszawskiej architekturze wydana przez Instytut Stefana Starzyńskiego, oddział Muzeum Powstania Warszawskiego. Archimapa dotyczy okresu socrealizmu i jest wyborem niespełna pięćdziesięciu obiektów powstałych między 1949 a 1956 rokiem. Socrealizm to jedyny w dziejach sztuki w Polsce styl, który został zdefiniowany i zadekretowany przez władzę. Przez to również jedyny, którego cezury czasowe są jednoznaczne: 1949 – wprowadzenie stylu i 1956 – porzucenie, które przyszło wraz z polityczną odwilżą i destalinizacją.