Celem pracy jest historia źródeł i rozwoju architektury pozostającej między tradycją a awangardą. Przedmiotem badań, syntezy i wniosków jest kształtowanie się architektury stojącej w opozycji zarówno wobec modernizmu jak i historyzmu. Praca poświęcona jest architekturze podporządkowanej trzem wpływom i popularnym kierunkom w okresie międzywojennym zwłaszcza jakimi były: ekspresjonizm, Art Déco i neoklasycyzm. Obszar i metoda pracy obejmują komparystykę podobną procesów i zjawisk zachodzących W Austrii, Niemczech, na Węgrzech, w ówczesnej Czechosłowacji, ZSRR, Francji, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Włoszech i USA.