Brak wydarzeń
Książka pt. Heidegger dla architektów jest napisanym przez architekta dla architektów przewodnikiem po twórczości znanego filozofa, który może być traktowany jako narzędzie do kreowania inspiracji projektowej dla projektantów. Adam Sharr jest jednocześnie projektantem i teoretykiem architerktury.
W książce Architektura Urbanistyka Sztuka grono akademików, członków komitetu Architektury i Urbanistyki PAN dokonuje próby przedstawienia architektury i urbanistyki jako dziedziny sztuki. W esejach podjęto taką tematykę jak narodziny i upadek idei architekta kompletnego, teoria architektury w krytyce architektonicznej, kompozycja urbanistyczna w dialogu ze sztuką, dzieło architektoniczne jako obiekt sztuki.
W książce "Myśli Marzenia Miejsca. Architektura polska w innowacyjne współczesności" znajdziemy opisy rozwoju współczesnej architektury w Polsce w porównaniu z trendami ogólnoświatowymi. Opisane w książce zostały wydarzenia architektury z okresu ostatnich 30 lat w Polsce, prezencje budynków zostały poszerzone o rozmyślenia na temat innowacyjności w architekturze, przestrzeni publicznej oraz ciągłości myślenia.
Książka "Architektura myślenia" opisuję historię architektury od starożytności do nowoczesności. Autor analizuje wpływ komunikacji niewerbalnej na rozwój tożsamości zbiorowej Zachodu. Przygląda się obszernemu zbiorowi prac architektów pochodzących z różnych czasów oraz miejsc.
"Architektura i urbanistyka w dokumentach KC PZPR" to zbiór dokumentów, skumulowanych w archiwach Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W dokumentach możemy znaleźć dużo informacji o architekturze, urbanistyce i planowaniu przestrzennym w latach 1946-1988.
Książka "Listy znad jeziora Como" przedstawia zbiór listów, napisany przez znakomitego niemieckiego filozofa i teologa Romano Guardiniego. Autor podejmuję w niech analizę wyzwań ludzkości w świecie coraz bardziej opanowanym przez maszyny. Dzieli się także obserwacjami o nowoczesnym sposobie budowania oraz stylu życia.
Dwuznaczność tytułu książki pt. "Jakby luksusowo. Przewodnik po architekturze Warszawy lat 90" jest zapożyczona z filmu „Galimatias, czyli kogel-mogel II” Romana Załuskiego. Idealnie podsumowuje ona architektoniczną rzeczywistość lat 90 w Polsce. Z jednej strony to dekada spektaklu i reprezentacyjności, z drugiej w jej DNA są wpisane przejściowość i niedostatek. Jak nie zgubić się wśród tych sprzeczności?
Książka pt. "Jakby luksusowo. Przewodnik po architekturze Warszawy lat 90" to zbiór opowieści o tym, kim byliśmy jeszcze nie tak dawno temu i kim marzyliśmy, by się stać. Może to ostatni moment na ich wysłuchanie, zanim wiele budynków lat 90. bezpowrotnie zniknie z mapy miasta.
„ArchiKod” Czeslawa Bieleckiego jest podróżą po 72 miejscach. Od znanych przestrzeni publicznych, takich jak Regent Street w Londynie, Rynek Główny w Krakowie, osiedla takie jak Za Żelazną Bramą w Warszawie czy Gropiusstadt w Berlinie, po słynne budowle, jak Pont du Gard w Prowansji czy lotnisko w Hongkongu.
Zdaniem Czesława Bieleckiego by przywrócić rozumienie architektury trzeb patrzeć w przeszłość, na miejsca, które mogą być wzorcem udanego poszukiwania sposobu pogodzenia różnych grup interesu w imię stworzenia dobrej przestrzeni.
Publikacja zwraca również uwagę na odpowiedzialność, jaką wszyscy ponosimy za otaczającą nas przestrzeń publiczną, i udostępnia narzędzia, aby ją lepiej planować i odpowiednio nią zarządzać. Ten przewodnik będzie nieocenionym źródłem inspiracji, rozwiązań i przykładów dla każdej osoby, która chciałaby ulepszać miasto.
Nowe, zaktualizowane wydanie książki "Mario Botta. Nikt nie rodzi się architektem", w której Marek Pabich sięga do źródeł twórczości wybitnego szwajcarskiego architekta. Botta jest wnikliwym obserwatorem otaczającego go świata, a projektowana przez niego architektura, często określana jest jako architektura poezji. Autor, podejmując rozważania na temat twórczości Botty i zagłębiając się w prowadzony przez niego intelektualny dyskurs, prezentuje idee, które towarzyszyły mu w pracy. Poznajemy człowieka stojącego w opozycji do współczesnych mu, często modnych, tendencji, próbującego powrócić do ponadczasowych wartości i wiecznego ładu.
Na przykładzie wybranych miast – Krakowa, Warszawy, Lublina, Poznania i Katowic – zaprezentowano w ramach wystawy historię polskiej architekturze po 1918 roku oraz towarzyszące jej rozwojowi zjawiska.
Ich wyrazem są projekty w stylu zakopiańskim, inspiracje językiem esperanto, modernistyczna architektura i awangardowa sztuka dwudziestolecia, komentujące zimnowojenną rzeczywistość malarstwo lat 50. i 60., rozwój hoteli i ośrodków wypoczynkowych w latach 70., a także inspirowane modernizmem wzornictwo i sztuka ostatniego dwudziestolecia.
Prowincjonalizm cechujący sztukę tego obszaru, odizolowanego od nowatorskich ośrodków artystycznych, pozwala szczególnie trafnie scharakteryzować przyczyny wielokrotnego wykorzystywania tych samych rzutów.
Wówczas, intensywnie poszukując symboli narodowych, sięgano do historii i kulturowego dziedzictwa i wkrótce zbudowano mit renesansu lubelskiego jako sztuki rdzennie polskiej, wyrosłej z miejscowej tradycji, powstałej niezależnie od architektury niemieckiej czy włoskiej. W latach międzywojennych badania nad architekturą powstałą w czasach największej potęgi Rzeczypospolitej stały się elementem legitymizacji odrodzonej Polski. Jednak, paradoksalnie, największy rozkwit badań nad renesansem lubelskim przypadł na lata 50. XX wieku.
Książka zawiera dzieje powstawania i przekształcania grybowskich kościołów – historię ich budowy i stopniowego wyposażania dziełami sztuki, a także odbudowywania zniszczeń powstałych w wyniku pożarów czy działań wojennych. Obejmuje czas od powstania pierwszej świątyni w Grybowie w 1340 r. po dzień dzisiejszy. W opracowaniu pojawia się szereg postaci historycznych, jakie miały wpływ na kształt grybowskiej parafii, takich jak duchowni, artyści, włodarze miasta, rzemieślnicy czy wreszcie zwykli mieszkańcy.
Sztukatorstwo jako dyscyplina artystyczna na pograniczu rzeźby i architektury, znalazło się nieco na uboczu głównych nurtów badań nad sztuką nowożytną. A przecież to w tej właśnie technice najczęściej powstawały najbardziej awangardowe dzieła o genezie włoskiej. Stiuk, jako materiał stosunkowo tani i łatwy w modelowaniu, stał się idealnym tworzywem dla artystycznych eksperymentów, które w XVII wieku otwierały nowe fazy rozwoju rzeźby i wystroju wnętrz.
