Brak wydarzeń
Badaczka Agata Szydłowska wykonała tytaniczną pracę, poszukując odpowiedzi na pytanie: jak tak naprawdę urządzano się w PRL-u? Błyskotliwie łączy historię społeczną, opowieść o przemianach politycznych i kulturowych z bogactwem materiałów i świadectw.
Kolejny ilustrowany atlas warszawskiej architektury wydany nakładem Centrum Architektury obejmuje obszar rozciągający się od ulicy Racławickiej do Dolinki Służewieckiej na południu, aż po brzeg Wisły na wschodzie i obrzeża Okęcia na zachodzie. MOK PD stanowi drugi tom już wydanego opracowania architektury Mokotowa obejmującego teren na północ od ulicy Racławickiej.
Tradycyjnie Mokotów dzielimy na Górny i Dolny ze względu na przebieg Skarpy Warszawskiej. Zastosowany w serii wydawniczej podział na Mokotów północny i południowy wprowadza autorskie rozróżnienie, spójne z etapami powstawania zabudowy dzielnicy.
DZIELNICE KREATYWNE I KULTURALNE jest pierwszą polską publikacją opisującą to zagadnienie. Nie jest to temat zupełnie nowy, choć często te zjawiska nie były po prostu nazywane.
W książce francuski badacz Basil Michel podaje liczne przykłady dzielnic kreatywnych i artystycznych z całego świata. Opisuje ich sukcesami, ale i wyzwania, trudności, a czasem niepowodzeniami z jakimi te miejsca się spotykają. Książka będzie niezwykle cenną lekturą dla wszystkich osób zainteresowanych wyzwaniami jakie stoją przed polskimi miastami. Może wskazać rozwiązania i pomóc uniknąć niepowodzeń. Książka ilustrowana zarówno zdjęciami jak i wykresami i mapami dzielnic kreatywnych i kulturalnych z całego świata.
Pałace możnych, średniowieczne zamki, świątynie buddyjskie, chramy shintō i kryte strzechą wiejskie chaty – tradycyjna japońska architektura budzi zachwyt zarówno samych Japończyków, jak i turystów. Jednak aby w pełni docenić jej piękno, warto poznać jej tajniki: założenia planistyczne, rozwiązania zapewniające trwałość na terenach aktywnych sejsmicznie, historię i obce wpływy (głównie chińskie) oraz rzecz jasna symbolikę.
Elementem wspólnym wszystkich kwesti podjętych w tym opracowaniu jest nawiązanie do środowiska zbudowanego, a tematy są ograniczone tylko i aż do miasta Gdańska.
W publikacji przypomniano zatem lokalne przepisy prawne, przeanalizowano ich wpływ na sposób kształtowania budowli, omówiono stosowane koncepcje rozplanowania przestrzennego budynków w kontekście ich programu funkcjonalnego, wreszcie – zaprezentowano nurty stylowe obecne we wrocławskiej architekturze willowej.
Z powodu, że sztuka narodowego socjalizmu nie powstała nagle – w 1933 roku, w pracy znalazły się również wątki poświęcone procesowi narodzin tej sztuki, społecznej atmosferze tamtych czasów oraz ważniejszym aktorom politycznej sceny jako jej współtwórcom.
Zalicza się także w szerszy nurt refleksji nad współczesnym środowiskiem miejskim i jego rolą w nowej epoce urbanizacji. Tematyka książki koncentruje się wokół aktualnych i szeroko komentowanych kwestii, takich jak: przestrzeń publiczna i jej kluczowa rola w planowaniu miast.
Publikacja ta jest ceniona nie tylko przez architektów, historyków architektury czy też archeologów, znajdzie także Czytelników wśród tych, którzy interesują się przeszłością oraz sposobem prowadzenia nowoczesnych studiów nad architekturą późnej starożytności i wczesnego średniowiecza w Egipcie.
Rozwój cywilizacyjny przynosi zmiany uwarunkowań, które pobudzają rozwój jednych, a degradację innych miast.
Ulice zamiast być środowiskiem wychowawczym i socjalizującym stają się strefą ryzyka. Są miejscami niechcianymi, w których bywa się z konieczności. Nie jest to dobre ani dla komfortu życia mieszkańców, ani właściwe dla rozwoju miasta.
Duża część opracowania dotyczy Łodzi. W wyniku kilkuletniej pracy inwentaryzacyjnej studentów, udało się zebrać całkiem spory materiał pokazujący obszary miasta zamieszkałe niegdyś przez społeczność żydowską.
Próba charakterystyki samej kamienicy jako zjawiska w krajobrazie Łodzi, Wilna i Lwowa została uzupełniona bogatym zasobem materiałów archiwalnych i dokumentacją fotograficzną.
Zastosowuje się tylko do tych faktów z dziejów Łodzi i regionu, które były potrzebme dla ukazania uwarunkowań politycznych, gospodarczych, społecznych i technicznych, w jakich powstawały systemowo budowane zbiory informacji przestrzennej na tym obszarze, ze szczególnym podkreśleniem dokonań ówczesnych geodetów w budowaniu tych zbiorów.
Wdrożenie etapowości w planach ma zatrzymać rozwój terenów budowlanych typu urban na obszarach zbyt dużych wobec potrzeb (co sprzyja dalszemu rozpraszaniu zabudowy).
