Brak wydarzeń
Książka pt. "Jan Szpakowicz. Przestrzeń elementarna" to pierwsza, monograficzna publikacja jest poświęcona postaci Jana Szpakowicza - architekta nieznanego szerszej publiczności, który jednak ma na koncie szereg ciekawych projektów zarówno zrealizowanych, jak i niezrealizowanych.
Badanie nudy jako niespodziewanie produktywnego budulca i narzędzia służącego do konstruowania przestrzeni mieszkalnej. Brawurowa propozycja odwrócenia schematów w jakich zwykle toczy się rozmowa o jakości zamieszkiwania.
Najwyższy czas zmienić sposób rozmowy o mieszkalnictwie. Publikacja jest lekturą obowiązkową dla osób zawodowo zajmujących się mieszkalnictwem. Można się z nią nie zgadzać, ale nie można jej nie znać - wnosi ożywczy, merytoryczny głos, podający w wątpliwość utarte poglądy i schematy myślowe
Artur Jerzy Filip zamienia na ogół nudnawą dla nieprofesjonalnego czytelnika pracę naukową w trzymającą w napięciu lekturę na pograniczu literatury faktu i fascynującej wizji.
Książka pokazuje jak architekci i urbaniści w czasach PRL wyobrażali sobie miasta przyszłości. Jest to pierwsze tak obszerne studium polskiej architektury i urbanistyki „jutra”. Autorka prezentuje miasta wstęgowe” Włodzimierza Gruszczyńskiego, futurologiczne jednostki mieszkalne Jana Głuszaka „Dagaramy”, Linearny System Ciągły Oskara Hansena, „zespoły wieżowo-mostowe” Wiesława Nowaka czy projekt „Terra X” Stefana Müllera.
Pierwsza z nich to opis początku ewolucji projektu WSM, a jednocześnie przypomnienie ogromnego dorobku myśli lewicowej z okresu międzywojennego. Druga dotyczy koncepcji miasta, granic kreowania wspólnoty miejskiej. Trzecia obejmuje zasadnicze kwestie nowoczesności, dotyka sporu o nowoczesność i o prawomocność sięgania po rozwiązania społeczne z tamtej epoki. Te trzy wątki łączą się w spójną narrację, która pozwala uświadomić sobie zawiłe kwestie związane z tematyką miejską.
Książka Patchwork. Architektura Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak, choć towarzyszy wystawie pod tym samym tytułem, nie jest ani katalogiem, ani klasyczną monografią. Składa się z dwunastu w dużym stopniu niezależnych esejów, skoncentrowanych na różnych zagadnieniach. Punktem wyjścia poszczególnych rozdziałów są niekiedy pojedyncze projekty, innym razem grupy obiektów o zbliżonej funkcji czy zbliżonym typie, czasem zaś zjawiska stylistyczne lub uwarunkowania społeczno-polityczne. W kilku wypadkach tła jest być może nawet nieco za dużo jak na opracowanie monograficzne. Zabieg ten, choć obarczony sporym ryzykiem generalizacji, został jednak zastosowany w pełni świadomie.
Architektura VII dnia to ponad 3000 kościołów rzymskokatolickich zbudowanych w czasach PRL. Wznoszenie świątyń było wówczas znakiem zarówno wiary, jak i protestu przeciwko programowo ateistycznemu państwu. Wybudowane w czynie społecznym, ze zdobytych z trudem materiałów, kosmiczne formy kościołów stały się wyłomem w sztywnym szablonie architektonicznym scentralizowanego państwa. Znajdujące się w szarej strefie, a przez to nie do końca sformalizowane, budowy świątyń przyciągały utalentowanych architektów obietnicą twórczej wolności. Dziś stanowią one najbardziej oryginalne dziedzictwo polskiej architektury XX wieku. Książka Architektura VII dnia to pierwszy przewodnik po architekturze powojennych polskich kościołów.
Dostępność: w tej chwili niedostępna Warszawa niezaistniała Jarosława Trybusia to pierwsza publikacja zbierająca nierozpoznane dotąd i rozproszone projekty tworzone z myślą o Warszawie wczesnych lat 40. XX wieku. Stolica Polski, młodego kraju o mocarstwowych ambicjach przygotowywała się do Powszechnej Wystawy Krajowej, planowanej na 1944 rok w okolicy Saskiej Kępy. Rok ten miał stać się datą graniczną, od której w przyszłości liczono by okres rozkwitu nowoczesnej europejskiej metropolii.
Książka opisuje, jak wygląda specyficzna część naszej kultury dnia codziennego - mieszkania do wynajęcia. Co takiego jakość wynajmowanych przestrzeni, ich wystrój, sposób umeblowania mówi o społeczeństwie? Wynajęcie to publikacja przedstawiająca zdjęcia mieszkań do wynajęcia zebrane przez Natalię Fiedorczuk w czasie kilkuletniego doświadczenia w poszukiwaniu mieszkań do wynajęcia.
w ostatnich dekadach zimnej wojny oraz pokazuje wpływ tego doświadczenia na produkcję miejskiej przestrzeni w Polsce po socjalizmie.
Założeniem cyklu wydarzeń Architektura XXI wieku jest umieszczenie przyszłości architektury w szerszym planie społecznym. Słowo architektura oznacza przecież nie tylko formę przestrzeni ukształtowaną przez budynki, ale także – w szerszym rozumieniu – staje się synonimem struktury i porządku. Mówimy więc nie tylko o architekturze w sensie dosłownym, ale o wzajemnym oddziaływaniu i napięciu, jakie tworzy się na linii architektura miast – architektura społeczeństw. Nie ufamy wizualizacjom architektury XXI wieku produkowanym dziś przez architektów: bliżej im do nastawionych na efekt scenografii filmów science fiction albo komputerowych gier niż do zaspokojenia potrzeb mieszkańców miast. Pytamy więc o zdolność projektowania przyszłości.
Bogato ilustrowany i pięknie wydany katalog towarzyszy wystawie „Ernst May (1886-1970). Nowe miasta na trzech kontynentach” pokazywanej w Muzeum Architektury we Wrocławiu od 24 marca do 17 czerwca 2012 roku. Publikacja zawiera obszerne teksty poświęcone długiej i barwnej twórczości znakomitego architekta i urbanisty – od lat jego edukacji u progu XX wieku aż po projektowanie wielkich dzielnic zachodnioniemieckich miast w latach sześćdziesiątych tego stulecia. Między nimi mieści się fascynująca historia powstawania w drugiej połowie lat dwudziestych osiedli „Nowego Frankfurtu” i próby realizacji modernistycznych idei w tak skrajnie odmiennych warunkach, jak wielkie ośrodki przemysłowe Związku Radzieckiego i kolonialna Afryka Wschodnia.
"Katalog prezentuje twórczość Studia Daniel Libeskind w Nowym Jorku i towarzyszył wystawie prezentowanej w Czechach i w Polsce. Teksty w języku angielskim, polskim i czeskim. Fotografie i wizualizacje - Studio Daniel Libeskind."
Warszawa jako struktura emergentna stanowi kontynuację projektu Warszawa jako miasto symbiotyczne badającego bezpośrednio przestrzeń konfliktu odgórnego planowania i oddolnych działań w kontekście pl. Defilad w Warszawie. Dysfunkcja otoczenia Pałacu Kultury i Nauki oraz kryzys miejskiego planowania wynikają z braku relacji pomiędzy różnymi aktorami miejskich procesów. Publikacja wprowadza nowe pojęcia oraz horyzonty myślenia o mieście w kontekście systemów złożonych oraz ontologii. Zawarte w niej teksty przybliżają pojęcie emergencji, w kontekście badań nad złożonością, odnoszą się do nieprzewidywalnego procesu transformacji miejskiej.
