Brak wydarzeń
Aktywne filtry
Kolejny ilustrowany atlas warszawskiej architektury wydany nakładem Centrum Architektury obejmuje obszar rozciągający się na południe od Alej Jerozolimskich, między Skarpą Warszawską a ulicami Tytusa Chałubińskiego i Al. Niepodległości. Południową granicę wyznaczają ulice Batorego i Boya.
Kolejny ilustrowany atlas warszawskiej architektury wydany nakładem Centrum Architektury obejmuje obszar rozciągający się od ulicy Racławickiej do Dolinki Służewieckiej na południu, aż po brzeg Wisły na wschodzie i obrzeża Okęcia na zachodzie. MOK PD stanowi drugi tom już wydanego opracowania architektury Mokotowa obejmującego teren na północ od ulicy Racławickiej.
Tradycyjnie Mokotów dzielimy na Górny i Dolny ze względu na przebieg Skarpy Warszawskiej. Zastosowany w serii wydawniczej podział na Mokotów północny i południowy wprowadza autorskie rozróżnienie, spójne z etapami powstawania zabudowy dzielnicy.
Rozwojowi cywilizacji ludzkiej zawsze towarzyszyły zasadnicze problemy egzystencjalne, związane z pozyskiwaniem pożywienia, miejsc bytowania oraz komunikacji. Ta ostatnia potrzeba artykułowana była i realizowana na poszczególnych etapach historii w różny sposób. Jednak od samego początku rozbudowa szlaków komunikacyjnych postrzegana była jako bardzo ważna – począwszy od wydeptanych ścieżek, przez dukty i drogi bite, aż po wielopasmowe współczesne autostrady. Początkowemu zadaniu tworzenia szlaków – o możliwie prostym przebiegu, łatwych do przebycia, czytelnie oznaczonych, szybko przydano nowych elementów, odnoszących się do bezpośredniego ich sąsiedztwa.
Naturalna przyroda otaczająca osiedla mieszkalne i zieleń komponowana występująca na ich obszarach, ma dla człowieka znaczenie ogromne - nie do przecenienia. Większość ludzi odbiera zieleń jako stały element środowiska, w którym żyje, co równoznaczne jest z możliwością i potrzebą korzystania z jej walorów. Czynnością naturalną dla wielu ludzi są m.in. spacery w parku miejskim czy grzybobrania w lasach, a także zabawa z dziećmi i odpoczynek w cieniu korony drzewa. Najważniejsze dla człowieka jest utrzymanie równowagi między potrzebami osobistymi i ochroną miejsca jego życia - środowiska przyrodniczego i krajobrazu kulturowego.
