Brak wydarzeń
Aktywne filtry
Los Angeles to także znakomity reportaż o przestrzeni kontrastów, gdzie sąsiadują ze sobą centra ubóstwa i zamożne zamknięte osiedla, bezdomni i celebryci, apokaliptyczne pogorzeliska i bajeczne plaże, przeludnienie i samotność. Dzięki siedmiu lekcjom Baldwina możemy choć trochę zrozumieć miasto, które każdego dnia wymyśla siebie na nowo.
Książka mówi także o historii wprowadzania o życie w polskiej architekturze doktryny socrealizmu.
takich jak: Biuro odbudowy Stolicy, Pałac Kultury i Nauki, Trasa WZ, Marszałkowska Dzielnica Mieszkaniowa, Zamek Królewski.
Historia o idei masowego budownictwa, która została urzeczywistniona w postaci betonowych bloków stawianych od Uralu po Morze Pólnocne. To prezentacja losów wspólnych dla mieszkańców betonowej krainy Krakowa, Radomia, Berlina, Londynu i podparyskich przedmieść – choć każdy ma o nim własną opowieść.
Ostatnia dekada to okres wyraźnych zmian społeczno-przestrzennych w polskich miastach. Inwestycje w miejskim centrum, powstawanie nowych deweloperskich osiedli mieszkaniowych, ekspansja wielopowierzchniowych obiektów handlowo-usługowych i powiększanie się przedmieść – to tylko wybrane przejawy i elementy tych zmian. Towarzyszą im przemiany wartości i praktyk przestrzennych mieszkańców i użytkowników miasta. Książka podejmuje temat postaw szczególnej kategorii mieszkańców wobec miasta – nastolatków w wieku gimnazjalnym.
Polska miała jeden z najlepszych systemów planowania przestrzennego w Europie, a wiele krajów podpatrywało go i wdrażało u siebie. Na przykład Niemcy. Tak było przed wojną. Po wojnie system został scentralizowany. A w nowej Polsce nikt nie planuje ani centralnie ani przestrzennie. Bo planowanie przestrzenne jest nudne i sprowadza się do ustaw, przepisów, wykresów, szkiców i terminologii. Zamiast planowania mamy więc wszechobecny chaos. Filip Springer uparł się jednak i postanowił znaleźć w tym szaleństwie jakąś metodę.
