Indeks: WANNA Z KOLUMNADĄ
Polska miała jeden z najlepszych systemów planowania przestrzennego w Europie, a wiele krajów podpatrywało go i wdrażało u siebie. Na przykład Niemcy. Tak było przed wojną. Po wojnie system został scentralizowany. A w nowej Polsce nikt nie planuje ani centralnie ani przestrzennie. Bo planowanie przestrzenne jest nudne i sprowadza się do ustaw, przepisów, wykresów, szkiców i terminologii. Zamiast planowania mamy więc wszechobecny chaos. Filip Springer uparł się jednak i postanowił znaleźć w tym szaleństwie jakąś metodę.
Polska miała jeden z najlepszych systemów planowania przestrzennego w Europie, a wiele krajów podpatrywało go i wdrażało u siebie. Na przykład Niemcy. Tak było przed wojną. Po wojnie system został scentralizowany. A w nowej Polsce nikt nie planuje ani centralnie ani przestrzennie. Bo planowanie przestrzenne jest nudne i sprowadza się do ustaw, przepisów, wykresów, szkiców i terminologii. Zamiast planowania mamy więc wszechobecny chaos. Filip Springer uparł się jednak i postanowił znaleźć w tym szaleństwie jakąś metodę. Nie zaważając na zagradzające mu drogę płoty, meandrując pomiędzy setkami billboardów, przemierzał Polskę wszerz i wzdłuż. Jeździł po miastach i miasteczkach, ulicach widmach, przedmieściach bez dróg i chodników, przekraczał mosty nad nieistniejącymi rzekami, rozmawiał z urzędnikami, naukowcami, architektami i mieszkańcami nowych osiedli o obiecujących nazwach, które w rzeczywistości okazały się miejscami wygnania. Na Śląsku znalazł egipską piramidę, w Jelonkach coś w rodzaju Partenonu, a pod Warszawą wenecki pałac. Przy okazji określił też nową jednostkę chorobową - pastelozę. I tak z pozornie nieinteresującego nikogo, nudnego zagadnienia powstała pasjonująca opowieść o kraju, w którym żyjemy, i ludziach, którzy tworzą naszą rzeczywistość. Trochę straszna, ale i czasami śmieszna. To historia o ładzie przestrzennym, czyli o czymś, "o czym każdy w Polsce słyszał, ale nikt od dawna tego nie widział"
Dostępność: na zamówienie "Co jest tak fascynującego w braku możliwości rozdzielenia elementów realnych od cyfrowych, które aktualnie wspólnie tworzą tę samą naturę rzeczy?" - zapytano w poprzednim tomie słynnej serii VERB wydawnictwa ACTAR. W tym wydaniu redaktorzy badają jak taka synergia ma miejsce. Budynki i miasta rosną, przekształcają się i zmieniają.
Interior Architecture provides an in-depth study of the creative and construction processes behind 30 contemporary interior designs. Covering a broad range of international projects, the book illustrates the working methods and creative concerns of both long-established and emerging international designers. Every stage of the project is included, from the demands of the original brief, through early sketches and design development to investigation of building regulations and collaboration with engineers, contractors, builders and suppliers.
Alternatywne źródła – energia odnawialna autorstwa mgr inż. Janusza Strzyżewskiego jest drugą częścią poradnika dla właścicieli budynków jednorodzinnych. Zgromadzono w nim informacje dotyczące niestandardowych zastosowań energii elektrycznej w tym w pierwszym rzędzie możliwości wykorzystania odnawialnych źródeł energii słońca i wiatru.
The work of celebrated American architect Richard Meier As one of the most important contemporary architects, Richard Meier (b. 1934) is a key figure in TASCHEN's Basic Architecture Series. His brilliant career ranges from elegant family homes to dazzling institutional buildings like the Barcelona Museum of Contemporary Art.
Warszawa promuje się przede wszystkim jako miasto pustych przestrzeni, ściągające inwestorów obietnicą architektury, którą będą mogli tu zbudować, osiągając przy okazji wysoką stopę zwrotu inwestycji; jako miasto nowoczesnych biurowców, kuszące turystów zabytkami i zbytkowną infrastrukturą sportową.
I o tym, jak bardzo brakuje nam dziś wizji naprawy świata, która – jak u Hansenów – opierałaby się na wierze w człowieka i poczuciu powinności wobec innych. Rzecz wciągająca, dająca do myślenia i po prostu mądra.
W Myślącej dłoni Pallasmaa wraca do kwestii, które poruszał we wcześniejszych Oczach skóry, czyli związku zmysłów wzroku i dotyku oraz ich udziału w ludzkim doświadczeniu przestrzeni i jej zamieszkiwaniu. Nie chodzi już jednak o same zmysły i doświadczenie, ale o „ucieleśnioną mądrość” architektury w tym doświadczeniu osadzoną. Słowo „mądrość” użyte tutaj w miejsce „(ucieleśnionej) wiedzy” czy „poznania”, przyjętych w naukach takich jak psychologia czy antropologia, z jednej strony odbiera sformułowaniu jego techniczny, naukowy charakter, a wraz z nim wymaganą w nauce precyzję i jednoznaczność, z drugiej sugeruje metafizyczny podtekst rozważań Pallasmy.
Utopijne z pozoru spojrzenie na sieci miast-ogrodów, łączących zalety dużych aglomeracji (możliwości zatrudnienia) i wsi (czyste powietrze i woda, niewielkie czynsze), otoczonych pasami uprawnej ziemi, miała w przekonaniu Howarda silne oparcie w ekonomii. Projekt miał bowiem pragmatyczny i praktyczny wymiar – autor przykładał wielką wagę do precyzyjnego wyliczenia kosztów budowy i rentowności całego przedsięwzięcia.
Zaledwie w rok po publikacji książki pt. „W stronę architektury” Le Corbusier postanawia napisać książkę poświęconą urbanistyce. Motywuje go do tego stan środowiska miejskiego, historyczne miasta europejskie mają wąskie uliczki i brak w nich świeżego powietrza. Ich rozwój nie nadąża za postępem cywilizacyjnym, przemysłowym i demograficznym. Wg. Le Corbusiera sytuację uzdrowić mogą wysokie kamienice willowe, sieci estakad dla samochodów oraz miasta-ogrody na przedmieściach. Każdy z mieszkańców powinien mieć dostęp do świeżego powietrza, przestrzeń do pracy i odpoczynku, dostęp do ogrodu warzywnego, sali do ćwiczeń oraz lotniska na dachu domu. Wiele z tych idei inspirowało architektów podczas powojennej odbudowy i rozbudowy wielu europejskich miast.
Status: III wydanie dostępne Książka Jana Gehla „Miasta dla ludzi” (Cities for People), [...] to jedno z najważniejszych źródeł wiedzy, do jakich odnoszą się współcześni projektanci, planiści i władze miejskie na całym świecie. Jan Gehl, duński architekt i urbanista, nie tylko pisze o tym, jak sprawić, by wielkie miasta stały się przyjazne dla ludzi. Jest także autorem strategii urbanistycznych, które zostały wcielone w życie w kilkudziesięciu metropoliach w skali całego globu, między innymi w: Kopenhadze, Sztokholmie, Rotterdamie, Londynie, Ammanie, Londynie, Melbourne, Sydney, San Francisco czy Nowym Jorku. Jego idee stają sie także coraz bardziej znane w Polsce. Każda wizyta Jana Gehla w naszym kraju jest wielkim wydarzeniem, które za każdym razem przyciąga rzesze odbiorców.
Nowy Jork, laboratorium nowoczesności, gdzie wszystko staje się możliwe: kulisty budynek o wysokości dwustu metrów, perony i bocznice kolejowe w podziemiach wieżowca, dżungla pełna lwów w środku metropolii.
Omawiając fascynującą rzeczywistość eksperymentowania miejskiego, przekonuje, że dostosowując nasze miasta do wniosków płynących ze współczesnej neuropsychologii, możemy sprostać licznym wyzwaniom związanym z jakością miejsca, urbanizacją i ekologią.
Polska miała jeden z najlepszych systemów planowania przestrzennego w Europie, a wiele krajów podpatrywało go i wdrażało u siebie. Na przykład Niemcy. Tak było przed wojną. Po wojnie system został scentralizowany. A w nowej Polsce nikt nie planuje ani centralnie ani przestrzennie. Bo planowanie przestrzenne jest nudne i sprowadza się do ustaw, przepisów, wykresów, szkiców i terminologii. Zamiast planowania mamy więc wszechobecny chaos. Filip Springer uparł się jednak i postanowił znaleźć w tym szaleństwie jakąś metodę.
