Brak wydarzeń
Aktywne filtry
Los Angeles to także znakomity reportaż o przestrzeni kontrastów, gdzie sąsiadują ze sobą centra ubóstwa i zamożne zamknięte osiedla, bezdomni i celebryci, apokaliptyczne pogorzeliska i bajeczne plaże, przeludnienie i samotność. Dzięki siedmiu lekcjom Baldwina możemy choć trochę zrozumieć miasto, które każdego dnia wymyśla siebie na nowo.
Książka mówi także o historii wprowadzania o życie w polskiej architekturze doktryny socrealizmu.
takich jak: Biuro odbudowy Stolicy, Pałac Kultury i Nauki, Trasa WZ, Marszałkowska Dzielnica Mieszkaniowa, Zamek Królewski.
Historia o idei masowego budownictwa, która została urzeczywistniona w postaci betonowych bloków stawianych od Uralu po Morze Pólnocne. To prezentacja losów wspólnych dla mieszkańców betonowej krainy Krakowa, Radomia, Berlina, Londynu i podparyskich przedmieść – choć każdy ma o nim własną opowieść.
Fascynująca opowieść o powojennej odbudowie Warszawy. Lewobrzeżną część miasta w 1939 roku, a zwłaszcza w 1944 roku całkowicie zniszczyli Niemcy. W gruzowisko zamieniono kościoły, gmachy użyteczności publicznej i domy. Przed odbudową ludzie ją planujący stanęli przed problemem - jak to zrobić - czy odbudowywać w formie przedwojennej czy też wykorzystać szansę na budowę zupełnie nowego, nowoczesnego miasta. Na te spory nałozyła się presja władz komunistycznych, które odcinały się od tradycji i coraz mocniej narzucały socrealistyczne wzorce sowieckie.
Polska miała jeden z najlepszych systemów planowania przestrzennego w Europie, a wiele krajów podpatrywało go i wdrażało u siebie. Na przykład Niemcy. Tak było przed wojną. Po wojnie system został scentralizowany. A w nowej Polsce nikt nie planuje ani centralnie ani przestrzennie. Bo planowanie przestrzenne jest nudne i sprowadza się do ustaw, przepisów, wykresów, szkiców i terminologii. Zamiast planowania mamy więc wszechobecny chaos. Filip Springer uparł się jednak i postanowił znaleźć w tym szaleństwie jakąś metodę.
