Brak wydarzeń
Aktywne filtry
Książka pt. "Jan Szpakowicz. Przestrzeń elementarna" to pierwsza, monograficzna publikacja jest poświęcona postaci Jana Szpakowicza - architekta nieznanego szerszej publiczności, który jednak ma na koncie szereg ciekawych projektów zarówno zrealizowanych, jak i niezrealizowanych.
Najnowsze wydanie znanego kwartalnika o tematyce architektonicznej "Archivolta" (numer 1/2007) Nowy numer kwartalnika Archivolta rozpoczyna 9. rok działalności edytorskiej naszego pisma. Pozycja, jaką zdobyliśmy na rynku branżowej prasy architektonicznej, jest zasługą Autorów prezentowanych tekstów, Rady Naukowej oraz naszych wiernych Czytelników, którzy obdarzyli nas swoim zaufaniem. Wszystkim Państwu dziękujemy, zapewniając, iż zdobyte uznanie jest dla nas wyzwaniem i jednocześnie zobowiązaniem do dalszej pracy.
W bieżącym roku przypada setna rocznica powołania przez Hermanna Muthesiusa stowarzyszenia architektów, artystów i inżynierów pod nazwą Deutscher Werkbund. Organizacja ta wniosła trwały wkład w propagowanie idei modernizmu, dominującej doktryny minionego wieku. Dziś wszyscy czujemy się spakobiercami tego nurtu, który ciągle silnie wpływa na obraz architektury najnowszej. Jakie inne, nowe kierunki w chaosie i mglistości pojęć niesie z sobą wiek XXI? Czy potrafi sprostać potrzebom społeczeństwa ponowoczesnego?
Szeroko rozumiane pojęcie sztuki jest istotą nie tylko przestrzeni otwartej. Od zawsze sztuka obecna jest pod dachem muzeów, galerii czy sal koncertowych, których ilość i jakość w naszym kraju wzrasta. Muzealny bum ogarnął nie tylko Warszawę, Kraków, ale i inne ośrodki. Z głośnego konkursu na Muzeum Sztuki Nowczesnej w Warszawie prezentujemy pracę autorstwa holenderskiego architekta Dicka van Gameren. Jego wcześniejszy projekt ambasady w Addis Abebie pokazuje związki ze sztuką etniczną, zarówno w bryle (drążone w skale miejscowe kościoły), jak i w przestrzeni ogrodu na dachu, który nie tylko jest syntezą krajobrazu Holandii (kanały wodne), ale symbolem chrześcijańskiej Afryki (krzyż etiopski).
„First, the process of creating architecture must be natural in beeing intuitive. Rational principles and formulas we constantly avowed, were dangerous things..., we, in our art, are to follow Nature’s processes, Nature’s rythms, because those processes, those rythms are vital, organic, coherent, logical above all book logic. Second, architecture must necessarily evolve from and express its own particular function, third – it must be truthful to its structure and purpose, and fourth, it must seek expression in ornament based in natural growth”. Louis Henry Sullivan Słowa wielkiego amerykańskiego architekta, prekursora nowoczesności przełomu XIX i XX wieku, są dziś aktualne.
Będąc spadkobiercami klasycznej przeszłości, promieniującej ze źródła kultury antyku oraz XX-wiecznej rewolucji modernistycznej, nie potrafimy jednoznacznie określić, ku czemu zmierza dzisiejsza architektura. Nowa rzeczywistość żarłocznej konsumpcji (być może nieco ograniczonej przez kryzys gospodarczy) ciągle uwodzi nas nieposkromionymi możliwościami. Dzisiejsze osiągnięcia technologiczne i informatyczne pozwalają nam przekraczać nieprzekraczalne do tej pory rozwiązania w zakresie estetyki, technologii oraz organizacji przestrzeni. Jak więc architektura reaguje na wymogi baumanowskiej „ponowoczesności” i tzw. „liquid modernity”?
Nowy rok rozpoczyna jubileusz 10-ciolecia działalności edytorskiej naszego pisma. W 1999 roku ukazał się pierwszy numer kwartalnika Archivolta. Przez okres 9 lat zdobywaliśmy doświadczenie, zyskując uznanie w środowisku naukowym, akademickim oraz wśród architektów praktyków. Dziękujemy wszystkim, którzy przyczynili się do tego sukcesu, przede wszystkim Radzie Naukowej, autorom artykułów, reklamodawcom oraz wiernym czytelnikom. Bez Was nasze istnienie na rynku branżowej prasy byłoby niemożliwe.
„Architektura powinna być historią kontynuacji” James Stirling (1926–1992) Aktualny 40 numer „Archivolty” jest egzemplarzem szczególnym. Mija właśnie 10 lat istnienia naszego kwartalnika, którego pierwszy numer ukazał się w styczniu 1999 roku. Zamykamy więc pierwszą dekadę z nadzieją na kolejny jubileusz. Dziękujemy wiernym czytelnikom, autorom tekstów, komitetowi naukowemu, wydawcy, zespołowi grafików oraz Pani dr inż. arch. Krystynie Januszkiewicz – pierwszej redaktor naczelnej naszego pisma. Bez Was ta rocznica nie byłaby możliwa.
Można też dodać, że Polska to kraj nudny. Pejzaż monotonny, zniszczony, zaśmiecony. Ludzie niezbyt błyskotliwi, zastępujący zbyt często brak lotności umysłu nostalgią lub cwaniactwem (…) Aby złagodzić stronniczość tego obrazu, można nieco zmienić punkt widzenia. Powiedziałbym wówczas, że w atmosferze polskiego równinnego pejzażu jest jakaś malowniczość sielanki, której poetykę wzmacniają rozlegle wydmy nad Bałtykiem i ośnieżone szczyty Karpat. Wdzierający się w krajobraz chaos to uboczny skutek pośpiesznej urbanizacji i spóźnionego uprzemysłowienia.
Styl EXPO Światowe wystawy EXPO od początku są manifestem nowoczesności. Elementem międzynarodowej rywalizacji w dziedzinie kultury, sztuki, gospodarki i co ważne, architektury. Architektura jest tu elementem konfrontacji i propagandy, środkiem masowego przekazu idei. Pokazem aktualnych możliwości kraju w wielu istotnych dla niego dziedzinach. Musi więc sprostać nie tylko wątkom symbolicznym – narodowym, ale przede wszystkim utylitarnym – właściwej organizacji spektaklu dla zwiedzających.
Architekturę sakralną XX wieku cechowała niespotykana wcześniej różnorodność formuł artystycznych. Przyczyną takiego stanu rzeczy było pojawienie się na przełomie XIX i XX wieku nowych idei teologicznych i koncepcji artystycznych, które pozostawały w sprzeczności z bardziej tradycyjnymi ujęciami. Jednym z ważnych zjawisk ideowych, które naruszyły dotychczasowe podstawy budownictwa kościołów, było wystąpienie wśród teologów tezy o pozytywnym sensie zjawiska desakralizacji.
Pięknie wydana i bogato ilustrowana książka jest pierwszym, a zarazem kompletnym opracowaniem unikatowego w skali europejskiej zjawiska, jakim są dwory śląskie. Prezentowana w niej jest bogata dokumentacja fotograficzna ukazująca stan obecny obiektów, ikonografia w postaci m.in. rysunków F.B.Wernera i B. Mannfelda, rycin F.G.Endlera czy T. Blatterbauera, fotografie archiwalne, a także rzuty wszystkich budynków oraz zachowane elementy wystroju. Redaktorem naukowym książki jest kustosz Muzeum Architektury, pani Beata Fekecz-Tomaszewska.
