Krajobraz architektoniczny...
Książka pt. Krajobraz architektoniczny Warszawy to niemalże 200 – stronnicowy przewodnik po krajobrazie stolicy. Zapis zmian, które dokonały się w ciągu ostatnich dwudziestu lat w tym stale przeobrażającym się mieście.
Brak wydarzeń
Aktywne filtry
Książka pt. Krajobraz architektoniczny Warszawy to niemalże 200 – stronnicowy przewodnik po krajobrazie stolicy. Zapis zmian, które dokonały się w ciągu ostatnich dwudziestu lat w tym stale przeobrażającym się mieście.
Jak sprawić, by mały podróżnik chciał poznać najpiękniejsze miasta świata? Przede wszystkim trzeba spojrzeć na nie oczami dziecka, rozbudzić jego wyobraźnię, a każdą historię opowiedzieć jak baśń pełną intrygujących miejsc i postaci. Trzeba również wybrać najciekawsze zakątki, legendy i życiorysy, które sprawią, że poznawanie dziejów wybranego miasta stanie się emocjonującą przygodą. To przecież dzieci lubią najbardziej! Dzięki temu podróżowanie w rzeczywistości lub na kartach książki jest okazją do marzeń, odkryć... i dorastania! Taka jest właśnie prezentowana książka. Można ją czytać jeszcze przed podróżą, w jej trakcie lub po powrocie, by mały odkrywca, z głową pełną wrażeń, mógł poszerzyć swoją wiedzę i jak najwięcej zapamiętać.
Niniejsza publikacja jest kolejną w serii wydawniczej pozycją, przeznaczoną dla studentów architektury oraz dla szerokiego grona zainteresowanych problematyką historyczną i architekturą polską. Przedstawia ona wybrane zagadnienia dotyczące dziejów architektury klasycystycznej w Polsce, zaprezentowaną na szerszym tle europejskim. Klasycyzm, jako styl, odznacza się nawiązaniem od form artystycznych starożytnych kultur Grecji i Rzymu, ale w Polsce znalazł wdzięczne pole dla rozwoju w okresie od końca XVIII do połowy XIX w.
Opracowanie metody pomiarów i badań historycznych zabytków architektury stanowi podsumowanie doświadczeń zdobywanych w pracach realizowanych pod kierunkiem bądź z udziałem autorki, przede wszystkim w Zakładzie Architektury Polskiej Wydziału Architektury PW. Oryginalny temat został został przedstawiony z punktu widzenia architekta i opiera się na założeniu, że architektura zabytkowa wraz z otoczeniem stanowi ważne źródło historyczne, a metody badań naukowych wynikają z faktu jej przynależności zarówno do historii sztuki, jak i techniki.