Renzo Piano Building Workshop 1966-2005

Shafak opowiada historię wielkiego architekta imperium otomańskiego, niejakiego Mimara Sinana, który budował dla trzech sułtanów, w tym dla Sulejmana Wspaniałego. Stworzył ponad dziewięćdziesiąt meczetów, pięćdziesiąt szkół, dwadzieścia mauzoleów, wiele mostów, akweduktów i łaźni, lecz jego nazwisko nie jest nam znane. Shafak przywraca go światu zachodniemu, zaś opowieść o jego pracy jest przede wszystkim pretekstem do opowiedzenia o Stambule – mieście totalnym, stanowiącym świat sam w sobie. Głównym bohaterem jest Dżahan, uczeń wielkiego Sinana, który przez przypadek zostaje opiekunem białego słonia o imieniu Czhota, będącego podarunkiem dla sułtana od wielkiego szacha.

Tom ten prezentuje 30 projektów z ostatnich 3-5 lat. Projekty te zaprezentowane są w porządku alfabetycznym według architektów i designerów, w bardzo czysty i klarowny sposób. Plany i rzuty pokazują koncepcje budynków oraz poszczególne pomieszczenia.

Dostępność: na zamówienie More than the document of a remarkable project: "Buy Me A Mercedes-Benz" shows how various forms of expert knowledge have been combined and interwoven to finally generate an unconventional, breakthrough museum design. Providing insight into the various ideas, experiences and ambitions behind the project, this book allows visitors to take the museum home.

Założeniem cyklu wydarzeń Architektura XXI wieku jest umieszczenie przyszłości architektury w szerszym planie społecznym. Słowo architektura oznacza przecież nie tylko formę przestrzeni ukształtowaną przez budynki, ale także – w szerszym rozumieniu – staje się synonimem struktury i porządku. Mówimy więc nie tylko o architekturze w sensie dosłownym, ale o wzajemnym oddziaływaniu i napięciu, jakie tworzy się na linii architektura miast – architektura społeczeństw. Nie ufamy wizualizacjom architektury XXI wieku produkowanym dziś przez architektów: bliżej im do nastawionych na efekt scenografii filmów science fiction albo komputerowych gier niż do zaspokojenia potrzeb mieszkańców miast. Pytamy więc o zdolność projektowania przyszłości.

Celem pracy jest zwrócenie uwagi na wartości zabytkowych układów przestrzennych i pojedynczych obiektów architektonicznych, znajdujących się w obrębie zespołów podworskich, na przykładzie wielkopolskiej posiadłości Racot. Ramy chronologiczne obejmują okres od lat siedemdziesiątych XVII w. do chwili obecnej. Sytuację formalno-prawną folwarków przedstawiono w celu podkreślenia zagrożeń prowadzących do zniszczenia tożsamości kulturowej oraz wartości historycznych i krajobrazowych. Grażyna Balińska jest profesorem na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Od roku 1995 jest kierownikiem Zakładu Konserwacji i Rewaloryzacji Architektury.

Dostępność: na zamówienie Jest to trzeci tom słynnej serii VERB - boogazine'u wydawnictwa Actar. To wydanie związane jest ze zmianą statusu miasta w erze elektroniki. "Connection" przypatruje się mocnemu uderzeniu technologii elektronicznych w realiach miejskiej urbanistyki, które generują nowy fenomen tworzący aspekty przestrzenne całkiem nowych doświadczeń życia w zupełnie innej przestrzeni nowej urbanistyki. Wszystko skonfrontowane z rosnącym rozmyciem różnic pomiędzy wymiarami fizycznymi i informacyjnymi miasta pozwala nam na analizę relacji pomiędzy wirtualnymi połączeniami - efektu cyfrowych sieci w przestrzeni miejskiej wraz z dużą rolą architektury w kreacji fizycznych połączeń pomiędzy ludźmi i programami. 

Johnson Fain is a fully integrated architecture, planning, and interior design studio. Design partner Scott Johnson, and William Fain, managing partner and director of urban design and planning, personally oversee a diverse range of project types.

Jeszcze do niedawna sztukę sakralną XIX wieku uważano za wytwór niższej kategorii, pozbawiony większej wartości artystycznej i treściowej głębi. Książka stara się pokazać, że było wręcz przeciwnie, że mianowicie architekturze kościelnej w epoce historyzmu przypisywano znaczenia symboliczne niemniej poważne niż w czasach wcześniejszych. Po upadku witruwianizmu jako obowiązującej wykładni budownictwa, co nastąpiło w drugiej połowie XVIII stulecia, na nowo zdefiniowano podstawy architektury, wskazując na rolę charakteru i „mówiącej" formy.