Brutal East Volume II
"Brutal East Volume II" to książka interaktywna, która oprócz ilustracji, fotografii i wielu faktów opisujących historię budynków z byłego Bloku Wschodniego zawiera także dziewięć modeli budynków do samodzielnego złożenia.
Brak wydarzeń
"Brutal East Volume II" to książka interaktywna, która oprócz ilustracji, fotografii i wielu faktów opisujących historię budynków z byłego Bloku Wschodniego zawiera także dziewięć modeli budynków do samodzielnego złożenia.
Badanie nudy jako niespodziewanie produktywnego budulca i narzędzia służącego do konstruowania przestrzeni mieszkalnej. Brawurowa propozycja odwrócenia schematów w jakich zwykle toczy się rozmowa o jakości zamieszkiwania.
Publikacja otwiera bogato ilustrowana historia wielkopłytowych systemów budowlanych. W drugiej części 164 małych wielkich płyt gotowych do wyciśnięcia z arkuszy i złożenia trójwymiarowego bloku, o wysokości 27 cm, oraz przystępne instrukcje.
Najwyższy czas zmienić sposób rozmowy o mieszkalnictwie. Publikacja jest lekturą obowiązkową dla osób zawodowo zajmujących się mieszkalnictwem. Można się z nią nie zgadzać, ale nie można jej nie znać - wnosi ożywczy, merytoryczny głos, podający w wątpliwość utarte poglądy i schematy myślowe
Artur Jerzy Filip zamienia na ogół nudnawą dla nieprofesjonalnego czytelnika pracę naukową w trzymającą w napięciu lekturę na pograniczu literatury faktu i fascynującej wizji.
Książka pokazuje jak architekci i urbaniści w czasach PRL wyobrażali sobie miasta przyszłości. Jest to pierwsze tak obszerne studium polskiej architektury i urbanistyki „jutra”. Autorka prezentuje miasta wstęgowe” Włodzimierza Gruszczyńskiego, futurologiczne jednostki mieszkalne Jana Głuszaka „Dagaramy”, Linearny System Ciągły Oskara Hansena, „zespoły wieżowo-mostowe” Wiesława Nowaka czy projekt „Terra X” Stefana Müllera.
Pierwsza z nich to opis początku ewolucji projektu WSM, a jednocześnie przypomnienie ogromnego dorobku myśli lewicowej z okresu międzywojennego. Druga dotyczy koncepcji miasta, granic kreowania wspólnoty miejskiej. Trzecia obejmuje zasadnicze kwestie nowoczesności, dotyka sporu o nowoczesność i o prawomocność sięgania po rozwiązania społeczne z tamtej epoki. Te trzy wątki łączą się w spójną narrację, która pozwala uświadomić sobie zawiłe kwestie związane z tematyką miejską.
Architektura VII dnia to ponad 3000 kościołów rzymskokatolickich zbudowanych w czasach PRL. Wznoszenie świątyń było wówczas znakiem zarówno wiary, jak i protestu przeciwko programowo ateistycznemu państwu. Wybudowane w czynie społecznym, ze zdobytych z trudem materiałów, kosmiczne formy kościołów stały się wyłomem w sztywnym szablonie architektonicznym scentralizowanego państwa. Znajdujące się w szarej strefie, a przez to nie do końca sformalizowane, budowy świątyń przyciągały utalentowanych architektów obietnicą twórczej wolności. Dziś stanowią one najbardziej oryginalne dziedzictwo polskiej architektury XX wieku. Książka Architektura VII dnia to pierwszy przewodnik po architekturze powojennych polskich kościołów.
Dostępność: w tej chwili niedostępna Warszawa niezaistniała Jarosława Trybusia to pierwsza publikacja zbierająca nierozpoznane dotąd i rozproszone projekty tworzone z myślą o Warszawie wczesnych lat 40. XX wieku. Stolica Polski, młodego kraju o mocarstwowych ambicjach przygotowywała się do Powszechnej Wystawy Krajowej, planowanej na 1944 rok w okolicy Saskiej Kępy. Rok ten miał stać się datą graniczną, od której w przyszłości liczono by okres rozkwitu nowoczesnej europejskiej metropolii.
Książka opisuje, jak wygląda specyficzna część naszej kultury dnia codziennego - mieszkania do wynajęcia. Co takiego jakość wynajmowanych przestrzeni, ich wystrój, sposób umeblowania mówi o społeczeństwie? Wynajęcie to publikacja przedstawiająca zdjęcia mieszkań do wynajęcia zebrane przez Natalię Fiedorczuk w czasie kilkuletniego doświadczenia w poszukiwaniu mieszkań do wynajęcia.
w ostatnich dekadach zimnej wojny oraz pokazuje wpływ tego doświadczenia na produkcję miejskiej przestrzeni w Polsce po socjalizmie.
Założeniem cyklu wydarzeń Architektura XXI wieku jest umieszczenie przyszłości architektury w szerszym planie społecznym. Słowo architektura oznacza przecież nie tylko formę przestrzeni ukształtowaną przez budynki, ale także – w szerszym rozumieniu – staje się synonimem struktury i porządku. Mówimy więc nie tylko o architekturze w sensie dosłownym, ale o wzajemnym oddziaływaniu i napięciu, jakie tworzy się na linii architektura miast – architektura społeczeństw. Nie ufamy wizualizacjom architektury XXI wieku produkowanym dziś przez architektów: bliżej im do nastawionych na efekt scenografii filmów science fiction albo komputerowych gier niż do zaspokojenia potrzeb mieszkańców miast. Pytamy więc o zdolność projektowania przyszłości.
Warszawa jako struktura emergentna stanowi kontynuację projektu Warszawa jako miasto symbiotyczne badającego bezpośrednio przestrzeń konfliktu odgórnego planowania i oddolnych działań w kontekście pl. Defilad w Warszawie. Dysfunkcja otoczenia Pałacu Kultury i Nauki oraz kryzys miejskiego planowania wynikają z braku relacji pomiędzy różnymi aktorami miejskich procesów. Publikacja wprowadza nowe pojęcia oraz horyzonty myślenia o mieście w kontekście systemów złożonych oraz ontologii. Zawarte w niej teksty przybliżają pojęcie emergencji, w kontekście badań nad złożonością, odnoszą się do nieprzewidywalnego procesu transformacji miejskiej.
Publikacja podsumowuje prace projektowo-badawcze architekta Kuby Szczęsnego i zaproszonej przez niego grupy współpracowników. Badania miały na celu opracowanie systemu punktowego oczyszczania wody, mogącego zaspokajać doraźne potrzeby mieszkańców. Książka zawiera, oprócz szczegółowego opisu prac badawczych, teksty teoretyczne, odnoszące się do problemu zanieczyszczenia rzek przepływających przez tereny miejskie. Wyspa. Synchronizacja to unosząca się na wodzie platforma, na której znajduje się dziewięć urządzeń treningowych ustawionych wokół niewielkiej niecki. Spływa do niej oczyszczona woda, pompowana wprost z Wisły przez urządzenia poruszane siłą mięśni osób ćwiczących na urządzeniach.
Teorii Guglielmo Marconiego poświęcona została pierwsza edycja cyklu interdyscyplinarnego Ekspektatywa, w której swój projekt przedstawią gdańska artystka, Kasia Krakowiak oraz współpracujący z nią architekt i specjalista od akustyki - Andrzej Kłosak. Przeprowadzone badania koncentrują się wokół zagadnienia auratyczności fali dźwiękowej i możliwości jej istnienia wbrew upływowi czasu. Co dzieje się z dźwiękiem, którego czas dobiegł do końca i nie jest już słyszalny oraz jak i czy w ogóle, można usłyszeć go ponownie bez wcześniejszego zarejestrowania.
Publikacja pozostawia na boku zredukowaną definicję dizajnu, uparcie podtrzymywaną przy życiu w naszej części Europy, ograniczającą horyzont projektowania do wzornictwa przemysłowego i grafiki użytkowej. Sytuacja ta w dużej mierze wynika z deficytu krytycznych tekstów, wprowadzających holistyczne ujęcia zróżnicowanych taktyk projektowania. Trudno dziś wyobrazić sobie inną dyscyplinę (oczywiście poza medycyną i polityką), z którą wiązano by takie poważne nadzieje na przeformatowanie standardów jakości ludzkiego życia. Każdy element widzialnej rzeczywistości wydaje się dziś domagać nowego opakowania, konfiguracji, funkcji czy też własnej identyfikacji wizualnej.