- Niedostępny
KRESY. Piękno utracone
Indeks: KRESY. Piękno utracone
„Kresy. Ogromne, bardzo zróżnicowane, nie do końca określone terytorium, które intuicyjnie sytuujemy pomiędzy obecną wschodnią granicą Polski i granicą Rzeczpospolitej sprzed roku 1772. […] Kresy – Ukraina – pogranicze. Kresy czego? Dla nas nie ulega wątpliwości, że to część odległa, skrajna, kresowa właśnie, ale część Rzeczpospolitej, którą utożsamiamy z Polską… […] Tak jak każdy inny naród mamy prawo do swej zbiorowej pamięci, swych mitów i swych sentymentów. Tym bardziej, że wciąż żyje pokolenie, które na kresach się urodziło i które musiało je opuścić w dramatycznych okolicznościach“. (ze Słowa wstępnego prof. dr. hab. Jana K. Ostrowskiego) Album „Kresy. Piękno utracone“ to publikacja poświęcona tematowi wschodnich kresów Rzeczpospolitej.
„Kresy. Ogromne, bardzo zróżnicowane, nie do końca określone terytorium, które intuicyjnie sytuujemy pomiędzy obecną wschodnią granicą Polski i granicą Rzeczpospolitej sprzed roku 1772. […] Kresy – Ukraina – pogranicze. Kresy czego? Dla nas nie ulega wątpliwości, że to część odległa, skrajna, kresowa właśnie, ale część Rzeczpospolitej, którą utożsamiamy z Polską… […] Tak jak każdy inny naród mamy prawo do swej zbiorowej pamięci, swych mitów i swych sentymentów. Tym bardziej, że wciąż żyje pokolenie, które na kresach się urodziło i które musiało je opuścić w dramatycznych okolicznościach“. (ze Słowa wstępnego prof. dr. hab. Jana K. Ostrowskiego) Album „Kresy. Piękno utracone“ to publikacja poświęcona tematowi wschodnich kresów Rzeczpospolitej. Na stu kilkudziesięciu wielkoformatowych fotografiach utrwalone zostały dzieła architektury, widoki miast, ruiny kresowych twierdz, wyjątkowe krajobrazy – tak istotne dla polskiej spuścizny kulturowej, a wciąż tak mało znane. Okruchy piękna utraconego.
Opis
- Autor
- Ostrowski Jan K.
- Liczba stron
- 222
- Wymiary
- 28,5x32,5cm
Specyficzne kody
16 innych produktów w tej samej kategorii:
Klienci, którzy zakupili ten produkt, kupili również:
Urbanistyka
Zaledwie w rok po publikacji książki pt. „W stronę architektury” Le Corbusier postanawia napisać książkę poświęconą urbanistyce. Motywuje go do tego stan środowiska miejskiego, historyczne miasta europejskie mają wąskie uliczki i brak w nich świeżego powietrza. Ich rozwój nie nadąża za postępem cywilizacyjnym, przemysłowym i demograficznym. Wg. Le Corbusiera sytuację uzdrowić mogą wysokie kamienice willowe, sieci estakad dla samochodów oraz miasta-ogrody na przedmieściach. Każdy z mieszkańców powinien mieć dostęp do świeżego powietrza, przestrzeń do pracy i odpoczynku, dostęp do ogrodu warzywnego, sali do ćwiczeń oraz lotniska na dachu domu. Wiele z tych idei inspirowało architektów podczas powojennej odbudowy i rozbudowy wielu europejskich miast.