Śmieciowa przestrzeń autorstwa Rema Koolhaasa – wybitnego holenderskiego architekta i myśliciela, prowokatora, najwybitniejszego intelektualisty wśród architektów i architekta wśród intelektualistów.
Najdawniejsze teksty pochodzą z lat 70. XX wieku, najnowszy z 2015 roku. Między nimi znalazły się przełomowe eseje, takie jak Bigness, Miasto generyczne czy tytułowa Śmieciowa przestrzeń, a także zapisy wykładów oraz wywiad z autorem. Koolhaas jest przenikliwym komentatorem współczesności, który potrafi nazwać to, co inni tylko przeczuwają. Nie posiada strachu aby stawiać bezceremonialnych pytań o miejsce architektury w zglobalizowanej rzeczywistości, o świat podporządkowany logice kapitalizmu („reżim Y€S”), poddawany ekspresowej urbanizacji, przesycony obrazami.
Publikacja Architektki zawiera historie poświęcone sześciu wspaniałym architektkom.
Słowa o nich chcą uświadomić nam rolę kobiet nie tylko w kształtowaniu modernistycznej wizji architektury i urbanistyki polskiej, ale także mierzą się i walczą z wciąż obecnym stereotypem patriarchalnego świata budowniczych, w którym jedynym „ojcem dzieła” nadal pozostaje mężczyzna-architekt.
"Architecture is the masterly, correct and magnificent play of volumes brought together in light." — Le Corbusier
Born Charles-Edouard Jeanneret, Le Corbusier (1887-1965) adopted his famous pseudonym after publishing his ideas in the review L'Esprit Nouveau in 1920. The few buildings he was able to design during the 1920s, when he also spent much of his time painting and writing, brought him to the forefront of modern architecture, though it was not until after World War II that his epoch-making buildings were constructed, such as the Unité d'Habitation apartment complex in Marseilles, and the chapel of Notre Dame du Haut in Ronchamp.
Publikacja Gdzie są architektki ? Despiny Stratigakos zadaje trudne pytanie o to, jakie są przyczyny zjawiska, że z zapełniających w połowie wydziały architektury kobiet pod 20 latach zostaje tylko garstka, która prowadzi własne pracownie ?
Dlaczego architektura jest męskim klubem, a kobiety tak rzadko dochodzą do czołowych pozycji w tym zawodzie ?
Książka opowiada o twórczości trzech architektów: Wacława Kłyszewskiego, Jerzego Mokrzyńskiego i Eugeniusza Wierzbickiego, zwanych "Tygrysami", którzy mimo ograniczeń swego czasu potrafili projektować budynki mające dziś swoje istotne miejsce w historii architektury. W 2013 roku słynny dworzec kolejowy w Katowicach autorstwa "Tygrysów", jeden z najlepszych przykładów współczesnej architektury polskiej, został rozebrany pod budowę wielkiego centrum handlowego.
Książka Patchwork. Architektura Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak, choć towarzyszy wystawie pod tym samym tytułem, nie jest ani katalogiem, ani klasyczną monografią. Składa się z dwunastu w dużym stopniu niezależnych esejów, skoncentrowanych na różnych zagadnieniach. Punktem wyjścia poszczególnych rozdziałów są niekiedy pojedyncze projekty, innym razem grupy obiektów o zbliżonej funkcji czy zbliżonym typie, czasem zaś zjawiska stylistyczne lub uwarunkowania społeczno-polityczne. W kilku wypadkach tła jest być może nawet nieco za dużo jak na opracowanie monograficzne. Zabieg ten, choć obarczony sporym ryzykiem generalizacji, został jednak zastosowany w pełni świadomie.
Ludwig Mies van der Rohe rozmawia w książce pt. "Mies. Skomplikowane życie architekta minimalisty" o swoim bujnym życiu z wnukiem Dirkiem Lohanem, również architektem.
W przedmowie Lorda Normana Fostera przeczytamy:
Niewątpliwie było to życie naznaczone ambicja tworzenia i budowania. Pod powierzchnią tkwi jednak wspomnienie wydarzenia, którego Mies nie potrafi zapomnieć i które przez lata utrzymywał w tajemnicy. Gdzie kryje się intymna wiedza o architekcie? Czy więcej mówi o nim pasja - lub apatia - w relacjach uczuciowych, czy raczej układy, na jakie nie boi się pójść, żeby realizować swoje projekty?
Publikacja PRZEWODNIK PO ARCHITEKTURZE WSPÓŁCZESNEJ. Dlaczego wolno tak budować? autorstwa Johna Zukowsky, który przedstawia 100 wspaniałych budowli powstałych w ciągu ostatnich siedmiu dekad.
Są one tworem architektonicznych wizjonerów XX wieku, takich jak: Mies van der Rohe, Frank Lloyd Wright, Shina Takamatsu, Shigeru Bana. Te jedyne w swoim rodzaju arcydzieła architektury są odzwierciedleniem czasów w jakich powstały. Tym, co łączy wszystkie projekty architektoniczne, jest relacja między klientem a architektem…
Byli tandemem idealnym, choć trudno sobie wyobrazić bardziej niedobraną parę – panicz z zamożnej rodziny i syn aptekarza. Nierozłączni w pracy i w życiu przez siedemnaście lat. Rozwijając własny styl architektoniczny, upowszechniali idee awangardy, głoszone przez grupę Praesens. To środowisko o międzynarodowych ambicjach, kierowane przez małżeństwo Syrkusów i współpracujące z Kazimierzem Malewiczem, Walterem Gropiusem i Le Corbusierem, ukształtowało ich i ukierunkowało. Zanim rozwijającą się karierę spółki autorskiej Lachert&Szanajca we wrześniu 1939 roku przecięła tragiczna śmierć tego drugiego, zdążyli stworzyć ponad sto pięćdziesiąt nowatorskich projektów: od przystanków tramwajowych po gmachy najważniejszych instytucji. Tylko część udało się zrealizować.
Biografia genialnego artysty, autora niekonwencjonalnych projektów architektonicznych, które od stulecia nie przestają zadziwiać swoim pięknem. Sekretem jego architektury było inteligentne obserwowanie natury stworzonej przez Boga, w której znajdował modele struktur i dekoracji. Ten głęboko religijny samotnik nie przywiązywał wagi do pieniędzy i dóbr materialnych. Pod koniec życia codzienny rytm dnia wyznaczała mu poranna praca w Sagrada Familia, spowiedź, msza i powrót do domu. Trzy z jego dzieł trafiły na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO, a w Watykanie rozpoczął się proces beatyfikacji Gaudiego.
Bohdan Pniewski był bodaj najbardziej wpływowym architektem w Polsce XX wieku
– jego doskonałe relacje z władzą (projektował przede wszystkim gmachy publiczne) zaczęły się już w czasach sanacji i – co może wydawać się zaskakujące – pozostały równie dobre w PRL. Piątek zastanawia się,
jak Pniewskiemu udało się zyskać sławę i popularność – czy wystarczył do tego sam talent? Książka w koprodukcji z Teatrem Wielkim Operą Narodową.
Architektura w Warszawie autorstwa prof. Marty Lesniakowskiej to kalendarium
architektonicznego rozwoju Warszawy w latach 1300-1998. Książka zawiera
chronologiczny wykaz ponad 800 obiektów, indeks ulic i placów oraz indeks osób.
Poświęcona Warszawie książka prof Marty Leśniakowskiej
jest opatrzona ponad 800 ilustracjami. Posiada także 25 rozkładanych map. Katalog zamknięto 31 sierpnia 1998 roku. Zbiór wyselekcjonowano z bazy danych liczącej pond 20 tysięcy obiektów. Celem wyboru było stworzenie reprezentatywnego obrazu warszawskiej architektury oraz architektów działających w stołecznym mieście.
Książka Architektura w Warszawie prof. Marty Leśniakowskiej zawiera także anglojęzyczną wkładkę dzięki czemu jest także idealnym prezentem dla obcokrajowców.
"Architektura w Polsce 1945-1989" to prawdopodobnie pierwsza książka, która w sposób systematyczny porządkuje wiedzę o architektonicznym dziedzictwie tej epoki, opisując najważniejsze realizacje i architektów oraz kontekst polityczny, społeczny i ekonomiczny, w którym powstawała architektura. Opracowanie zostało przygotowane w porządku chronologicznym, jednak dzieli się na siedem tematycznych rozdziałów, od "Odbudowy", przez "Socrealizm" po "Architekturę sakralną".
To pierwsza monograficzna publikacja na temat twórczości Adolfa Szyszko-Bohusza, jednego z najważniejszych architektów polskich pierwszej połowy XX wieku. Książka składa się z dwóch zasadniczych części: otwierających publikację problemowych esejów osadzających twórczość architekta w szerszym politycznym i artystycznym kontekście; oraz z części katalogowej, w której pogrupowano obiekty zaprojektowane przez Adolfa Szyszko-Bohusz w trzech podrozdziałach poświęconych kolejno konserwacji, kostiumie stylowemu i modernizmowi (29 not).
Prezentowana książka to pierwsza biografia obejmująca całość dorobku artystycznego Bohdana Pniewskiego, jednego z najwybitniejszych twórców polskiej architektury XX wieku. Zawiera 235 czarno-białych ilustracji, dokumentujących różne jego realizacje, m.in. przedwojenne projekty Świątyni Opatrzności, powojenną odbudowę i rozbudowę Sejmu i Teatru Wielkiego oraz Domu Chłopa.
Książka jest podręcznym przewodnikiem po stylach i kierunkach w architekturze, poczynając od czasów przedklasycznych po współczesność. Książka pozwala czytelnikowi zorientować się w podstawowych kierunkach w architekturze (-izmy) i w tym co ukształtowało te kierunki. Prezentacja stylów wykonana jest w pewnym szablonie: wprowadzenie, główni twórcy, słowa kluczowe (główne pojęcia, style), główna definicja (głębsze niż we wprowadzeniu omówienie kierunku), główne budowle i pozostałe budowle w określonym stylu.
Lektura obowiązkowa dla studentów architektury i wszystkich zainteresowanych architekturą.
UN Studio, które założyli holenderscy architekci, Ben van Berkel i Caroline Bos, tworzy przestrzenie zaskakujące swą innowacyjnością. Jednak nie przekształca ono form zapożyczonych z modernizmu, lecz czerpie z bogactwa wyobraźni epoki cyfrowej. Wykorzystywane przez UN Studio, najnowsze technologie komputerowe pozwalają mu zerwać z hierachizacją oraz linearnym cyklem procesu projektowania. Wykreowana przez to biuro architektura to wynik przyjętej strategii projektowania, polegającej na stałych, powtarzających się powrotach do wybranych motywów przewodnich zw. "design models."
Choć architekt Louis Isidore Kahn (1901-1974), którego monografię w serii „Basic Architecture Series” wydało kolońskie wydawnictwo Taschen, późno rozpoczął swą karierę, parę zaprojektowanych przez niego budynków stało się synonimem prawdziwej doskonałości i perfekcji.
Carlo Scarpa (1906–1978) was never fully appreciated during his lifetime. Instead, his work was dismissed as being "just" art, and only after his death did people begin to understand the exceptional quality of his oeuvre. This book shows the development of his individual architectural language by linking aspects of the arts with architecture.
Outsider Modernizmu - Hans Scharoun German architect Hans Scharoun (1893-1972) studied and practiced architecture his entire adult life but did not build a major building until 1963 when his impressive Berlin Philharmonie finally came to life. The fact that he stayed in Germany during the Second World War prevented him from realizing grandiose projects and caused him to concentrate more on interiors than exteriors for many years. Nevertheless, Scharoun’s sculptural designs, influenced by the expressionist-utopian circle “Gläserne Kette” of which he was a member, did not go unnoticed and were among the best of his generation.
Though Louis Isidore Kahn (1901–1974) started his career late in his life, the few projects he was able to undertake were realized to perfection. With the Jonas Salk Institute in La Jolla, California (1959–1965) Kahn created a workspace with superb functional and aesthetic qualities; the institute`s Minimalist elements radiate a sense of eternal beauty.
