Brak wydarzeń
Zamość jest miastem niezwykłym, jednym z nielicznych zachowanych zespołów renesansowych nie tylko w Polsce, lecz również w Europie. Jego walory artystyczne, doskonałe zharmonizowanie z otaczającym terenem, stosunkowo dobrze znane dzieje, pozwalają widzieć w tym mieście wybitny pomnik urbanistyki i architektury swojego czasu. Dzieło to, ukształtowane w specyficznych warunkach mecenatu kanclerza i hetmana Jana Zamoyskiego, niewątpliwe jest przykładem harmonijnej współpracy pomiędzy włoskim architektem Bernardem Morando a polskim fundatorem. W Zamościu – co nie zawsze się zdarza – zachowały się, poza renesansowym układem planistycznym, autentyczne budowle z przełomu XVI i XVII w.
Celem pracy jest próba określenia roli budowli sakralnych w kształtowaniu przestrzeni współczesnego miasta, ich związków kompozycyjnych z otoczeniem, a także w definiowaniu czytelnego i zrozumiałego języka form przestrzennych. Autorka zastanawia się, w jakim stopniu współczesne świątynie stanowią znak w miejskim pejzażu kulturowym, a także, czy kościół, jako uosobienie tradycji, może tolerować nowe formy, które wyrosły na gruncie jej negocjacji. Jako laboratorium badawcze do szczegółowych analiz autorka wybrała twórczość sakralną Witolda Cęckiewicza.
W pracy podjęto próbę przedstawienia modelowych układów przestrzennych współcześni istniejących polskich założeń i ośrodków uzdrowiskowych z uwzględnieniem powiązań z terenami sąsiadującymi z ośrodkiem uzdrowiskowym lub miejscowością uzdrowiskową, przedstawiono również charakterystyczne rozwiązania założeń przestrzennych samych uzdrowisk.
Praca ta jest próbą podjęcia takiej współpracy w zakresie kształtowania warunków zdrowotnych zbudowanego środowiska wewnętrznego i przeanalizowania go w ujęciu architektoniczno-budowlanym. Celem pośrednim pracy jest zebranie informacji na temat zakresu zagrożenia zdrowia człowieka, jakie mogą występować w obiektach budowlanych. Chodzi o poszerzenie naszej wiedzy na temat zjawisk, które przy ograniczonym występowaniu wywoływać mogą jedynie uczucie dyskomfortu, ale w wyniku dłuższego oddziaływania, czy też w ekstremalnych warunkach, mogą prowadzić nawet do poważnego uszkodzenia naszego organizmu i choroby.
