Brak wydarzeń
Aktywne filtry
Książka pt. "Jan Szpakowicz. Przestrzeń elementarna" to pierwsza, monograficzna publikacja jest poświęcona postaci Jana Szpakowicza - architekta nieznanego szerszej publiczności, który jednak ma na koncie szereg ciekawych projektów zarówno zrealizowanych, jak i niezrealizowanych.
Dr hab, inż, architekt Adam M. Szymski jest profesorem na Wydziale Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej, gdzie kieruje Zakladem Teorii i Metodologii Projektowania w Instytucie Architektury i Planowania Przestrzennego. Jest także kierownikiem Zakładu Projektowania Architektury Krajobrazu na Wydziale Rolnym Akademii Rolniczej w Szczecinie. Główną dyscypliną badawczą, którą zajmuje się Profesor A. M, Szymski, jest teoria rozwoju formy architektonicznej w jej aspekcie kulturowym, w tym szczególnie rozwój architektury dwudziestego wieku.
W ostatnich latach buduje się ok. 70 tys. nowych mieszkań rocznie, a traci się z powodu braku remontów ok. 50 tys. rocznie - obrazuje to problem tzw. luki odtworzeniowej, zwłaszcza przy braku ok. 3 mln mieszkań w naszym kraju. Konieczność budowy nowych mieszkań i sukcesywnych remontów istniejących zasobów wydaje się oczywistością, lecz ciągle jest ona nierozwiązana. W Polsce brak jest ustawy o rewitalizacji istniejących zasobów (od lat w przygotowaniu). Brak jest mechanizmów finansowych i organizacyjnych do modernizacji. Czy zostaną zmienione metody postępowania przy pracach projektodawczych i wykonawczych rewitalizacji wykonywanej według zasad zrównoważonego rozwoju? Uwarunkowania ekologiczne są jedynie częścią wszystkich aspektów występujących w projektowaniu zrównoważonym.
Architekturę sakralną XX wieku cechowała niespotykana wcześniej różnorodność formuł artystycznych. Przyczyną takiego stanu rzeczy było pojawienie się na przełomie XIX i XX wieku nowych idei teologicznych i koncepcji artystycznych, które pozostawały w sprzeczności z bardziej tradycyjnymi ujęciami. Jednym z ważnych zjawisk ideowych, które naruszyły dotychczasowe podstawy budownictwa kościołów, było wystąpienie wśród teologów tezy o pozytywnym sensie zjawiska desakralizacji.
Pięknie wydana i bogato ilustrowana książka jest pierwszym, a zarazem kompletnym opracowaniem unikatowego w skali europejskiej zjawiska, jakim są dwory śląskie. Prezentowana w niej jest bogata dokumentacja fotograficzna ukazująca stan obecny obiektów, ikonografia w postaci m.in. rysunków F.B.Wernera i B. Mannfelda, rycin F.G.Endlera czy T. Blatterbauera, fotografie archiwalne, a także rzuty wszystkich budynków oraz zachowane elementy wystroju. Redaktorem naukowym książki jest kustosz Muzeum Architektury, pani Beata Fekecz-Tomaszewska.
