Brak wydarzeń
Aktywne filtry
Książka pt. "Jan Szpakowicz. Przestrzeń elementarna" to pierwsza, monograficzna publikacja jest poświęcona postaci Jana Szpakowicza - architekta nieznanego szerszej publiczności, który jednak ma na koncie szereg ciekawych projektów zarówno zrealizowanych, jak i niezrealizowanych.
Znajdziemy wśród nich: budowle sakralne, pałace i dwory, domy mieszkalne i zabudowania gospodarcze, mosty, bramy, cmentarze – świadectwa polskiej kultury. Całość – ponad 500 obiektów – zilustrowana rzutami, planami oraz fotografiami z 2015 r. Album daje wspaniałą okazję do zapoznania się z obecnym stanem pozostawionego tam dziedzictwa polskiej kultury.
Są one tworem architektonicznych wizjonerów XX wieku, takich jak: Mies van der Rohe, Frank Lloyd Wright, Shina Takamatsu, Shigeru Bana. Te jedyne w swoim rodzaju arcydzieła architektury są odzwierciedleniem czasów w jakich powstały. Tym, co łączy wszystkie projekty architektoniczne, jest relacja między klientem a architektem…
Na pograniczu Wschodu i Zachodu, spotykały się i wzajemnie na siebie oddziaływały różne tradycje budowlane, czemu służyła tolerancja, panująca tak w Polsce Piastów, jak w wielonarodowościowym i wielowyznaniowym państwie polsko-litewskim. Tolerancja wymagała udzielać schronienia przybyszom niezależnie od tego, czy byli oni uchodźcami religijnymi i politycznymi uciekającymi przed prześladowaniami, czy też ekonomicznymi, szukającymi lepszych warunków życia.
Mieści w sobie przeszło tysiąc haseł, poświęcony został sztuce Afryki, Ameryki i Azji.
Mieści w sobie przeszło tysiąc haseł, poświęcony został sztuce Afryki, Ameryki i Azji.
Architekturę sakralną XX wieku cechowała niespotykana wcześniej różnorodność formuł artystycznych. Przyczyną takiego stanu rzeczy było pojawienie się na przełomie XIX i XX wieku nowych idei teologicznych i koncepcji artystycznych, które pozostawały w sprzeczności z bardziej tradycyjnymi ujęciami. Jednym z ważnych zjawisk ideowych, które naruszyły dotychczasowe podstawy budownictwa kościołów, było wystąpienie wśród teologów tezy o pozytywnym sensie zjawiska desakralizacji.
Pięknie wydana i bogato ilustrowana książka jest pierwszym, a zarazem kompletnym opracowaniem unikatowego w skali europejskiej zjawiska, jakim są dwory śląskie. Prezentowana w niej jest bogata dokumentacja fotograficzna ukazująca stan obecny obiektów, ikonografia w postaci m.in. rysunków F.B.Wernera i B. Mannfelda, rycin F.G.Endlera czy T. Blatterbauera, fotografie archiwalne, a także rzuty wszystkich budynków oraz zachowane elementy wystroju. Redaktorem naukowym książki jest kustosz Muzeum Architektury, pani Beata Fekecz-Tomaszewska.
