Brak wydarzeń
Celem tej pracy jest osadzenie współczesnej architektury w continuum cywilizacji, dlatego autor pozostaje przy renesansowym terminie: sztuka budowania - res aedificatoria. Stawia tezę o istnieniu współczesnego paradygmatu, który pozwala porozumiewać się we wspólnym języku twórcom, teoretykom i odbiorcom architektury.
Opracowanie metody pomiarów i badań historycznych zabytków architektury stanowi podsumowanie doświadczeń zdobywanych w pracach realizowanych pod kierunkiem bądź z udziałem autorki, przede wszystkim w Zakładzie Architektury Polskiej Wydziału Architektury PW. Oryginalny temat został został przedstawiony z punktu widzenia architekta i opiera się na założeniu, że architektura zabytkowa wraz z otoczeniem stanowi ważne źródło historyczne, a metody badań naukowych wynikają z faktu jej przynależności zarówno do historii sztuki, jak i techniki.
