Brak wydarzeń
Celem tej pracy jest osadzenie współczesnej architektury w continuum cywilizacji, dlatego autor pozostaje przy renesansowym terminie: sztuka budowania - res aedificatoria. Stawia tezę o istnieniu współczesnego paradygmatu, który pozwala porozumiewać się we wspólnym języku twórcom, teoretykom i odbiorcom architektury.
To opowieść o przenikaniu się różnych światów: tradycji i postępu, miasta i przedmieścia. Autorzy tej książki identyfikują miejsca o szczególnej odrębności, wydobywają problem „miasta w mieście" i uświadamiają nam skalę skoku jaki wykonał modernistyczny Kraków w ciągu pół wieku. To również opowieść o „meblowaniu miasta". Książka opowiada nie tylko o wielkiej architekturze, ale i zwraca uwagę na znaczenie małej architektury dla kształtowania krajobrazu kulturowego. Autorzy fundują nam powrót do Krakowa poszukującego swej nowej tożsamości - miasta sprzed lekcji totalitaryzmu, uniformizacji i urbanizacji. To książka pisana miłością i erudycją.
