Brak wydarzeń
Celem tej pracy jest osadzenie współczesnej architektury w continuum cywilizacji, dlatego autor pozostaje przy renesansowym terminie: sztuka budowania - res aedificatoria. Stawia tezę o istnieniu współczesnego paradygmatu, który pozwala porozumiewać się we wspólnym języku twórcom, teoretykom i odbiorcom architektury.
Można w nim wyróżnić dwie zasadnicze części: badania właściwości mechanicznych materiałów konstrukcyjnych przewidziane w większości przez obowiązujące normy oraz badania stanu odkształcenia i naprężenia w elementach konstrukcji (metody tensometryczne) i ich modelach (metody elastooptyczne). Przykłady doświadczeń, poprzedzone obszernymi wprowadzeniami w tematykę, zostały napisane w formie krótkich instrukcji. Większy nacisk został położony na metody badań niż technikę pomiarów. Ostatni rozdział zawiera przykładowy test zaliczający ćwiczenia.
