Brak wydarzeń
Celem tej pracy jest osadzenie współczesnej architektury w continuum cywilizacji, dlatego autor pozostaje przy renesansowym terminie: sztuka budowania - res aedificatoria. Stawia tezę o istnieniu współczesnego paradygmatu, który pozwala porozumiewać się we wspólnym języku twórcom, teoretykom i odbiorcom architektury.
Małe cieki wodne, błękitne nitki ledwie widoczne na planie miast, w jego przestrzeni wydają się równie mało czytelne i niestety rzadko uznawane za wartość przez mieszkańców miasta. Mała struga wody, płynąca przez miasto, kojarzy się jego mieszkańcom najczęściej z: rowem wypełnionym brudną wodą, odbiornikiem ścieków, otoczonym resztkami zieleni, przestrzenią niezbędną dla użytkownika. Chęć sprawdzenia na konkretnych przykładach jak wyglądają te przestrzenie i jaką pełnią rolę we współczesnej przestrzeni miejskiej skłoniły autora do podjęcia badań.
