Brak wydarzeń
Celem tej pracy jest osadzenie współczesnej architektury w continuum cywilizacji, dlatego autor pozostaje przy renesansowym terminie: sztuka budowania - res aedificatoria. Stawia tezę o istnieniu współczesnego paradygmatu, który pozwala porozumiewać się we wspólnym języku twórcom, teoretykom i odbiorcom architektury.
Meble, zwłaszcza stare, to jedyna grupa przedmiotów powszechnego użytku, których wartość wzrasta z wiekiem. Oprócz mebli, z wiekiem wzrasta jeszcze cena dzieł sztuki, nie są to jednak przedmioty powszechnego użytku, z drugiej strony wiele mebli można z powodzeniem uznać za dzieła sztuki. Obecna masowa produkcja wszystkiego sprawiła, że zniszczone, czy uszkodzone współczesne przedmioty codziennego użytku wyrzuca się nie myśląc nawet o ich naprawie, stare meble natomiast naprawia się i konserwuje. Każdego dnia produkuje się nadal nowe meble, można jednak zaobserwować wzrost popytu na usługi osób zajmujących się przywracaniem dawnej świetności meblom, którym warto tę świetność przywrócić. Tytuł książki sugeruje, że dotyczy ona starych mebli, co stanowi prawdę.
