Brak wydarzeń
Celem tej pracy jest osadzenie współczesnej architektury w continuum cywilizacji, dlatego autor pozostaje przy renesansowym terminie: sztuka budowania - res aedificatoria. Stawia tezę o istnieniu współczesnego paradygmatu, który pozwala porozumiewać się we wspólnym języku twórcom, teoretykom i odbiorcom architektury.
Warszawa przed 1939 r. była światową stolicą języka jidysz. Dzielnica żydowska zajmowała blisko jedną piątą miasta, rozciągając się od okolic Prostej, Zielnej, Pańskiej po Powązki. Popularnie nazywano ją dzielnicą północną lub Nalewkami. Żydzi mieszkali też w innych rejonach stolicy, stanowiąc większość ludności na wielu ulicach starej i nowej Pragi, Pelcowizny, Powiśla. Dziś na dzieje Żydów warszawskich patrzymy z perspektywy Holocaustu. Niemcy wymordowali ponad 300 tys. żydowskich obywateli Warszawy. Tworzoną przez kilka pokoleń spuściznę materialną rozgrabili lub zniszczyli.
