Brak wydarzeń
Celem tej pracy jest osadzenie współczesnej architektury w continuum cywilizacji, dlatego autor pozostaje przy renesansowym terminie: sztuka budowania - res aedificatoria. Stawia tezę o istnieniu współczesnego paradygmatu, który pozwala porozumiewać się we wspólnym języku twórcom, teoretykom i odbiorcom architektury.
W niniejszej publikacji scharakteryzowane zostały mikroorganizmy chorobotwórcze i oportunistycznie chorobotwórcze przenoszone przez systemy dystrybucji wody, w tym bakterie, grzyby mikroskopowe, wirusy i pierwotniaki nie uwzględniane w rutynowych badaniach jakości wody. Przedstawiono ich morfologię, fizjologię, cykle rozwojowe, epidemiologię oraz przeżywalność w środowisku. Dane te, w zamyśle autorów, stanowić mogą podstawę do oceny zagrożenia środowiska wodnego tymi mikroorganizmami oraz podjęcie prób ograniczenia ich rozwoju w systemach dystrybucji wody. Ukazano też systemy dystrybucji wody jako swoiste ekosystemy wodne.
