Brak wydarzeń
Celem tej pracy jest osadzenie współczesnej architektury w continuum cywilizacji, dlatego autor pozostaje przy renesansowym terminie: sztuka budowania - res aedificatoria. Stawia tezę o istnieniu współczesnego paradygmatu, który pozwala porozumiewać się we wspólnym języku twórcom, teoretykom i odbiorcom architektury.
Chairs displayed on their own as pure form An overview of the 20th century More than any other piece of furniture, the chair has been subjected to the wildest dreams of the designers. The particular curve of a backrest, or the twist of a leg, the angle of a seat or the color of the entire artifact all reflect the stylistic consciousness of each era. From Gerrit Rietveld and Alvar Aalto to Verner Panton to Eva Zeisel, from Art Nouveau to International Style, from Pop Art to Postmodernism, the phenomenon of the chair is so complex that it requires a reference work as comprehensive as this to do it full justice. They are all here: Thonet’s bentwood chairs and Hoffmann’s sitting-machines, Marcel Breuer’s Wassily chair and Ron Arad’s avant-garde armchairs.
