Brak wydarzeń
Monografia poświęcona najnowszej architekturze pod kątem jej zdolności do komunikowania nowych idei i reprezentowania zjawisk obecnych we współczesnej kulturze. Ukazuje zwrot, jaki obecnie dokonuje się w praktyce i teorii architektury w rozumieniu kluczowych założeń dyscypliny. Autor analizuje czynniki mierzalne i niemierzalne w architekturze (ludzkie ciało, pejzaż zewnętrzny i wewnętrzny), nową architekturę, usytuowaną między materialnością i wirtualnością, obrazy miast współczesnych oraz wykorzystanie zaawansowanych technologii cyfrowych w architekturze, a także formułuje wyzwania o charakterze estetycznym, dotyczącym zasadniczych przewartościowań w koncepcji architektury i architektoniczności.
Opracowanie metody pomiarów i badań historycznych zabytków architektury stanowi podsumowanie doświadczeń zdobywanych w pracach realizowanych pod kierunkiem bądź z udziałem autorki, przede wszystkim w Zakładzie Architektury Polskiej Wydziału Architektury PW. Oryginalny temat został został przedstawiony z punktu widzenia architekta i opiera się na założeniu, że architektura zabytkowa wraz z otoczeniem stanowi ważne źródło historyczne, a metody badań naukowych wynikają z faktu jej przynależności zarówno do historii sztuki, jak i techniki.
