O rajskim domu Adama
Esej ten jest fundamentalną rozprawą o pochodzeniu, związkach i interpretacjach idei „pierwotnej chaty Adama” w historii architektury – od biblijnych początków aż po współczesność.
Brak wydarzeń
Esej ten jest fundamentalną rozprawą o pochodzeniu, związkach i interpretacjach idei „pierwotnej chaty Adama” w historii architektury – od biblijnych początków aż po współczesność.
Architektura pałacu analizowana jest tu w kontekście typologicznym i stylowym, skupiając się tym samym na dwóch kluczowych zagadnieniach: przemian w architekturze rezydencjonalnej dokonujących się na przełomie XIX i XX stulecia oraz fenomenu wiedeńskiego neobaroku, w którego lansowaniu znaczącą rolę odegrali projektodawcy gmachu – biuro architektoniczne Fellner & Helmer. Osobna uwaga poświęcona zostaje Leopoldowi Simony’emu, innemu austriackiemu architektowi, który pokierował rozbudową rezydencji w latach 1908-1911.
Prezentując wybrane, najczęściej stosowane dziś teoretyczne podejścia, tekst ma na celu wskazywać różnorodne kierunki współczesnej historii sztuki.
W historiografii istnieje długa tradycja monografii poświęconych architektom. Niniejsza praca stanowi próbę wpisania się w tę tradycję, a przyjęcie jako obiektu badań postaci mistrza Benedykta podejmującego szereg zleceń na dworze Zygmunta I, wynika z zainteresowania klasą jego architektonicznych realizacji oraz dużym jak na polskie warunki zasobem archiwaliów dokumentujących jego działalność. Szczególnym impulsem do napisania tej książki była zakończona niedawno, kolejna wielka restauracja zamku wawelskiego, dostarczająca ogromnej ilości danych na temat architektury tej rezydencji, w znacznej części ukształtowanej właśnie pod kierunkiem mistrza Benedykta.