Brak wydarzeń
Aktywne filtry
Książka "Architektura myślenia" opisuję historię architektury od starożytności do nowoczesności. Autor analizuje wpływ komunikacji niewerbalnej na rozwój tożsamości zbiorowej Zachodu. Przygląda się obszernemu zbiorowi prac architektów pochodzących z różnych czasów oraz miejsc.
"Architektura i urbanistyka w dokumentach KC PZPR" to zbiór dokumentów, skumulowanych w archiwach Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W dokumentach możemy znaleźć dużo informacji o architekturze, urbanistyce i planowaniu przestrzennym w latach 1946-1988.
Dwuznaczność tytułu książki pt. "Jakby luksusowo. Przewodnik po architekturze Warszawy lat 90" jest zapożyczona z filmu „Galimatias, czyli kogel-mogel II” Romana Załuskiego. Idealnie podsumowuje ona architektoniczną rzeczywistość lat 90 w Polsce. Z jednej strony to dekada spektaklu i reprezentacyjności, z drugiej w jej DNA są wpisane przejściowość i niedostatek. Jak nie zgubić się wśród tych sprzeczności?
Książka pt. "Jakby luksusowo. Przewodnik po architekturze Warszawy lat 90" to zbiór opowieści o tym, kim byliśmy jeszcze nie tak dawno temu i kim marzyliśmy, by się stać. Może to ostatni moment na ich wysłuchanie, zanim wiele budynków lat 90. bezpowrotnie zniknie z mapy miasta.
Na przykładzie wybranych miast – Krakowa, Warszawy, Lublina, Poznania i Katowic – zaprezentowano w ramach wystawy historię polskiej architekturze po 1918 roku oraz towarzyszące jej rozwojowi zjawiska.
Historia o idei masowego budownictwa, która została urzeczywistniona w postaci betonowych bloków stawianych od Uralu po Morze Pólnocne. To prezentacja losów wspólnych dla mieszkańców betonowej krainy Krakowa, Radomia, Berlina, Londynu i podparyskich przedmieść – choć każdy ma o nim własną opowieść.
Architektoniczna utopia, której twórcy wynosili z modernistycznych wzorców i socrealistycznych ideałów. Krakowska Nowa Huta i berlińska Karl-Marx-Allee w jednym. A przede wszystkim jedyna w Europie część dawnej „dzielnicy żydowskiej”, w której zostało tak niewiele jej materialnych śladów. Miejsce-po-getcie, niedookreślone, niepewne własnej tożsamości. Chodząc muranowskimi ulicami, wciąż spotyka się warstwy poprzedniego życia, skorupy, okruchy, kawałki cegieł – i opowieści współczesnych mieszkańców, w których dziwnym trafem przewijają się ich poprzednicy sprzed wojny.
