Brak wydarzeń
W drugim tomie książki Łódzki modernizm i inne nurty przedwojennego budownictwa Joanna Olenderek kontynuuje opis budownictwa i architektury łódzkiego modernizmu. Zajmuje się charakterystyką osiedli i obiektów mieszkalnych: kolonii mieszkalnych, kamienic wielkomiejskich, willi i domów miejskich.
Zabytki architektury drewnianej należą do najpiękniejszych, a zarazem najbardziej nietrwałych świadectw kunsztu dawnych architektów, budowniczych i rzemieślników – cieśli czy snycerzy. Historyczne zawieruchy, kataklizmy, pożary, a także niestety ludzka bezmyślność, sprawiły, że wiele drewnianych skarbów utraciliśmy bezpowrotnie. Z wiejskiego pejzażu znikają drewniane chałupy i zabudowania pamiętające jeszcze wiek XIX.
Przez długie lata głównym przedmiotem zainteresowania badaczy kultury XVIII w. był przede wszystkim dwór królewski. Tymczasem od połowy XVIII w. w geografii kulturowej naszego kraju zaszły istotne zmiany. W okresie baroku charakterystyczne było rozproszenie działań kulturowych podejmowanych przez ośrodki w całym kraju i związanych z indywidualnymi inicjatywami różnych osób (bądź instytucji), w oświeceniu natomiast można zaobserwować wyraźniejszą dążność do silniejszej centralizacji inicjatyw i skupienia ich wokół dworu monarchy.
