Socrealizm i socrealizmy. Architektura wnętrz w Polsce 1949-1956
Indeks: Socrealizm i socrealizmy. Architektura wnętrz w Polsce 1949-1956
70,00 zł
Brutto
To pierwsza propozycja monograficznego opisu polskich wnętrz okresu realizmu socjalistycznego. Prezentuje szerokie spektrum realizacji powstałych dla budynków instytucji kultury (teatry, kina, domy kultury), obiektów o przeznaczeniu edukacyjnym, usługowym, rekreacyjnym, wreszcie – gmachów władz państwowych. To zarówno wnętrza dobrze znane dzisiejszym odbiorcom, jak i realizacje mało rozpoznawalne. Książka pokazuje, w jaki sposób język doktrynalny, przekładany przez twórców – nierzadko zakorzenionych w modernizmie – na języki praktyki artystycznej, wytwarzał formy zasadniczo odmienne od tych oficjalnie postulowanych.
To pierwsza propozycja monograficznego opisu polskich wnętrz okresu realizmu socjalistycznego. Prezentuje szerokie spektrum realizacji powstałych dla budynków instytucji kultury (teatry, kina, domy kultury), obiektów o przeznaczeniu edukacyjnym, usługowym, rekreacyjnym, wreszcie – gmachów władz państwowych. To zarówno wnętrza dobrze znane dzisiejszym odbiorcom, jak i realizacje mało rozpoznawalne. Książka pokazuje, w jaki sposób język doktrynalny, przekładany przez twórców – nierzadko zakorzenionych w modernizmie – na języki praktyki artystycznej, wytwarzał formy zasadniczo odmienne od tych oficjalnie postulowanych.
Socrealizm i socrealizmy. Architektura wnętrz w Polsce 1949-1956
Opis
- Autor
- Aleksandra Sumorok
- Wydawnictwo
- Akademia Sztuk Pięknych w Łodzi
- Oprawa
- miękka
- Liczba stron
- 436
- Wymiary
- 23,5 x 20,5 cm
- Język
- polski
- Rok wydania
- 2021
- Isbn
- 978-83-66037-98-4
Specyficzne kody
To pierwsza propozycja monograficznego opisu polskich wnętrz okresu realizmu socjalistycznego. Prezentuje szerokie spektrum realizacji powstałych dla budynków instytucji kultury (teatry, kina, domy kultury), obiektów o przeznaczeniu edukacyjnym, usługowym, rekreacyjnym, wreszcie – gmachów władz państwowych. To zarówno wnętrza dobrze znane dzisiejszym odbiorcom, jak i realizacje mało rozpoznawalne. Książka pokazuje, w jaki sposób język doktrynalny, przekładany przez twórców – nierzadko zakorzenionych w modernizmie – na języki praktyki artystycznej, wytwarzał formy zasadniczo odmienne od tych oficjalnie postulowanych.