Indeks: Polscy architekci i urbaniści w Syrii. Wybrane projekty
Państwo to od roku 2011 jest nieustannie niszczone działaniami wojennymi, które prowadzone są we wszystkich jego rejonach. W wielu przypadkach trudno jest dziś jednoznacznie stwierdzić, czy obiekty realizowane przez polskich urbanistów i architektów przetrwały działania wojenne.
W prezentowanej monografii przedstawiono wybrane, zrealizowane i niezrealizowane na terenie Syrii, projekty architektoniczne i urbanistyczne opracowane przez polskich specjalistów. Kraj ten od roku 2011 jest nieustannie niszczony działaniami wojennymi, które prowadzone są we wszystkich jego rejonach. W wielu przypadkach trudno jest dziś jednoznacznie stwierdzić, czy obiekty realizowane przez polskich urbanistów i architektów przetrwały działania wojenne.
Przedstawione w opracowaniu materiały projektowe są zbiorem dokumentów udostępnionych przez autorów wybranych dzieł. Projekty te stanowią tylko część wszystkich, które powstały w Syrii. Są to materiały, które udało się przywieźć naszym specjalistom do kraju. Dzięki licznym spotkaniom i rozmowom autorki książki z autorami projektów powstała możliwość przybliżenia działalności naszych rodaków w Syrii. Przedstawione w książce materiały niejednokrotnie są jedynymi, jakie pozostały autorom po opracowanych projektach. Część z wybranych przez autorkę projektów, stanowiących własność autorów, jest jedynym zachowanym egzemplarzem. Materiały źródłowe były bazą do stworzenia katalogu i digitalizacji prac udostępnionych na potrzeby naukowe. Większość zdjęć obrazujących zrealizowane projekty została zrobiona przez autorkę podczas licznych podróży do Syrii, w latach 2002–2007, jeszcze przed rozpoczęciem działań wojennych.
Wyniki rozmów przeszły najśmielsze oczekiwania, ponieważ wynikło z nich, że w prawie każdym zakątku Syrii Polacy realizowali swoje projekty i na stałe wpisali się w krajobraz tamtejszych miast. Niestety, nie wszystkie dokumenty udało się odnaleźć, nie do wszystkich osób udało się dotrzeć z racji nieubłaganego upływu czasu. Nie wszystkie materiały projektowe udało się autorom przewieźć do Polski. Dlatego przybliżenie tego tematu wydaje się być istotne z punktu widzenia historii architektury i polskich osiągnięć poza granicami kraju.
David Sim – szkocki architekt, od lat związany z biurem architektonicznym Gehl Architects, podaje w książce pt. "Miasto życzliwe. Jak kształtować miasto z troską o wszystkich" czytelnikom gotową receptę jak budować przyjazne miasta o dużej gęstości. Autor prowadzi odbiorcę przez europejskie miasta, które mogą być wzorem do naśladowania
Publikacja pozwala na zapoznanie się ze sposobami określenia granicznych warunków jakim powinna odpowiadać obudowa i elementy użyte do jej wykonania. Podręcznik składa się z dwóch części: pierwszej - dotyczącej jakości dostawy elementów oraz drugiej – zajmującej się jakością lekkiej obudowy po montażu.
Amerykański architekt Lance Hosey (1964-2021), stawia w książce pt. Kształt zieleni. O estetyce, ekologii i projektowaniu czytelnikowi trudne pytania: czy wszechobecnie panująca brzydota jest nieunikniona, czy „zielone” projektowanie musi być nieatrakcyjne i czy piękno może uratować planetę.
Hosey udowadnia, że projektowanie można nazwać zrównoważonym dopiero wtedy, gdy uwzględnia ono piękno. Książka przedstawia jasny zestaw zasad, które mają wypełnić lukę między standardami „dobrego projektu” i „zielonego projektu”.
Zakres zainteresowań zawodowych autorki waha się wokół zagadnień kształtowania przestrzeni i narzędzi temu służących w obowiązującym porządku prawnym. W pierwszym rozdziale wydania przedstawiono genezę ochrony przyrody na świecie i w Polsce oraz przeprowadzono analizę obowiązujących w tym zakresie przepisów krajowych, z odniesieniem do zmian dokonanych w nich w ostatnich latach.
Autorki książki "Modernizm między budynkami" patrzą na modernizm z punktu widzenia architektury krajobrazu. Analizują w jaki sposób idee, formy i treści modernizmu mogą być interesujące z punktu widzenia dzisiejszych potrzeb kształtowania przestrzeni między budynkami. Autorki reprezentują trzy pokolenia, które w inny sposób zetknęły się z modernizmem. Różnorodność spojrzenia sprawia, że zwracają uwagę na różne aspekty tego ważnego dla polskiej architektury nurtu w kontekście jego zastosowań krajobrazowych.
Na początku były częścią kultu, przedstawiały też prestiż grup społecznych i rangę twórców, lecz z upływem czasu stawały się jedynie historycznymi pomnikami.
Lukier – spektakularne budynki, modne pracownie, głośni architekci. Mięso – architektura, z którą obcujemy na co dzień, tysiące budynków, placów i pomników w polskich miastach i miasteczkach. Lukier przyciąga, dużo się o nim mówi i pisze, a jeszcze więcej fotografuje, ale to tylko wierzchnia warstwa. Co jest pod spodem? Jaki jest stan posiadania polskiej architektury niemal ćwierć wieku po upadku komunizmu? Przed jakimi wyzwaniami stoimy? Co się udało, a co jest naszą porażką? Nowa rozmowa liczy 50 stron i dotyczy przede wszystkim budynków instytucji kultury oddanych do użytku w latach 2013-2015 (Filharmonia Szczecińska, Cricoteca, siedziba Fundacji Galerii Foksal, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Europejskie Centrum Solidarności i in.).
Dzieje się tak pomimo rosnącej w całej Europie świadomości wagi tematu społecznych w kształtowaniu środowiska życia człowieka, skłaniającej do refleksji nad istotą zawodu architekta we współczesnym społeczeństwie obywatelskim.
Publikacja szczegółowo omawia i ilustruje sypialniane trendy w wystroju wnętrz jak i modzie od przełomu wieków XVIII i XIX, po epokę secesji na przełomie wieków XIX i XX.
Książka powstała w wyniku badań nad procesem partycypacyjnego planowania modernizacji przestrzeni w obszarach trudnych społecznie. Książka prezentuje założenia teoretyczne takiego działania, metodologię zbierania danych oraz pokazuje przebieg badań. W końcowej części książki znajdują się podsumowania rezultatów procesu.
Alina Scholtz była pionierką polskiej architektury krajobrazu i jedną z najważniejszych projektantek zieleni Warszawy. Jej dorobek obejmuje między innymi odtworzony po wojnie Ogród Saski, monumentalne założenia krajobrazowe toru wyścigów konnych na Służewcu i Trasy W-Z czy kameralne, pełne zieleni i rozwiązań służących rekreacji przestrzenie osiedla Sady Żoliborskie i Szwoleżerów.
W tekst główny załączone są ilustracje ściśle się z nim wiążące i uzupełniające go w warstwie wizualnej. Całość ilustracji zostało podporządkowane stylistyce notatki rysunkowej, uzupełniającej myśl autorską. Przyjęcie terminu rozważania uzasadniam chęcią okazania szacunku dla spraw, o których pragnę pisać.
Chociaż w książce zaprezentowano prawie 30 projektów i realizacji nie jest ona klasycznym albumem przedstawiającym dorobek grupy projektowej. Stanowi głos architektów praktyków z pokolenia, które rozpoczęło działalność w czasach polskiej transformacji. Historia warszawskiej pracowni to opowieść o zawodowej inicjacji, konfrontowaniu się z realiami rynku budowlanego, wzlotach i upadkach, o konieczności godzenia wizjonerstwa z pragmatyzmem oraz o sile tkwiącej w solidarnej pracy zespołowej.
Marek Pabicha, prócz omówienia dokonań Mario Botty, omawia wpływ na jego twórczość głównych twórców modernizmu, wybitnych architektów, zrywających na początku XX wieku ze wszystkimi stylami na rzecz prostych brył geometrycznych.
Czy pełne wspaniałych kolorów, malarsko nienaganne akwarele, gwasze, czy olejne ukazanie gęstwin leśnych, czy wreszcie ołówkowe lub kreślone tuszem impresje miejskie, przedstawiające z zaskakującą często prostotą znane budynki, wszystkie one cechują się tą estetyką, którą możemy uznać za uniwersalną.
Państwo to od roku 2011 jest nieustannie niszczone działaniami wojennymi, które prowadzone są we wszystkich jego rejonach. W wielu przypadkach trudno jest dziś jednoznacznie stwierdzić, czy obiekty realizowane przez polskich urbanistów i architektów przetrwały działania wojenne.
