Indeks: Miasta - ogrody jutra
Utopijne z pozoru spojrzenie na sieci miast-ogrodów, łączących zalety dużych aglomeracji (możliwości zatrudnienia) i wsi (czyste powietrze i woda, niewielkie czynsze), otoczonych pasami uprawnej ziemi, miała w przekonaniu Howarda silne oparcie w ekonomii. Projekt miał bowiem pragmatyczny i praktyczny wymiar – autor przykładał wielką wagę do precyzyjnego wyliczenia kosztów budowy i rentowności całego przedsięwzięcia.
W 1898 roku nieznany nikomu szeregowy brytyjski stenograf, Ebenezer Howard, opublikował książkę, która radykalnie zmieniła sposób myślenia o mieście i wsi: To-morrow. A Peaceful Path to Real Reform [Jutro. Spokojna droga do prawdziwych reform]. Utopijna z pozoru wizja sieci miast-ogrodów, łączących zalety dużych aglomeracji (możliwości zatrudnienia) i wsi (czyste powietrze i woda, niewielkie czynsze), otoczonych pasami uprawnej ziemi, miała w przekonaniu Howarda silne oparcie w ekonomii. Projekt miał bowiem pragmatyczny i praktyczny wymiar – autor przykładał wielką wagę do precyzyjnego wyliczenia kosztów budowy i rentowności całego przedsięwzięcia. Najważniejszym, dziś całkowicie niemal pomijanym aspektem koncepcji miasta-ogrodu była jednak zmiana społeczna – przeformułowanie struktury własności i zapewnienie godnych warunków życia ludziom uciekających ze wsi przed wyzyskiem i robotnikom gnieżdżącym się w ciasnych, pozbawionych dziennego światła lichych mieszkaniach. Świeżość i rewolucyjny rys idei zawartych w publikacji, wznawianej od 1902 roku pod tytułem Garden Cities of To-morrow (Miasta-ogrody jutra) sprawiły, że szybko zyskały one wielką popularność i żarliwych wyznawców – w całej Europie jak grzyby po deszczu zaczęły powstawać społeczne komitety założycielskie kolejnych miast-ogrodów (najbardziej znane to Letchworth Garden City i Welwyn Garden City). Pomysły Howarda przekonały Le Corbusiera, który nawiązał do nich w wydanej w 1924 roku „Urbanistyce”, a po nim kolejne pokolenia planistów, wizjonerów, decydentów i deweloperów. Jednak stopniowo zmieniana, wypaczana i wybiórczo traktowana koncepcja została ostatecznie sprowadzona w szerokim społecznym odbiorze do obrazu podmiejskiego osiedla z parkiem. Sama idea miasta-ogrodu pozostaje jednak ciągle jednym z najczęściej cytowanych i wykorzystywanych pomysłów i odbija się echem we współczesnych projektach miast i dzielnic. Lektura marzycielskiego tekstu Howarda przypomina przypomina o podstawowych zasadach, które zawsze powinny towarzyszyć planowaniu: wygody i ekonomii przyjętych rozwiązań z punktu widzenia użytkowników, powszechnej dostępności dóbr natury i kultury, zachowania i budowania więzi społecznych. Ebenezer Howard (1850-1928), choć nie był architektem ani urbanistą, tylko urzędnikiem, uważany jest za kluczową postać dla rozwoju współczesnych miast. Wysuwając koncepcję „miasta-ogrodu” zamierzał zmienić bieg cywilizacji i zachęcić ludzkość do zakładania nowych ośrodków miejskich, których organizacja umożliwiałaby funkcjonowanie w harmonii z przyrodą, w społeczności zaangażowanej na rzecz wspólnego dobra, przy całkowitym przebudowaniu relacji społecznych i stosunków własności. Wielka popularność jego koncepcji przyczyniła się jeszcze na początku XX wieku do powstania dwóch miast-ogrodów w Wielkiej Brytanii (Letchworth i Welwyn), Niemczech czy USA oraz wielu inspirowanych nimi dzielnic większych miast, w tym Warszawy. W 1912 roku Howard odwiedził Kraków z okazji kongresu esperantystów.
David Sim – szkocki architekt, od lat związany z biurem architektonicznym Gehl Architects, podaje w książce pt. "Miasto życzliwe. Jak kształtować miasto z troską o wszystkich" czytelnikom gotową receptę jak budować przyjazne miasta o dużej gęstości. Autor prowadzi odbiorcę przez europejskie miasta, które mogą być wzorem do naśladowania
Los Angeles to także znakomity reportaż o przestrzeni kontrastów, gdzie sąsiadują ze sobą centra ubóstwa i zamożne zamknięte osiedla, bezdomni i celebryci, apokaliptyczne pogorzeliska i bajeczne plaże, przeludnienie i samotność. Dzięki siedmiu lekcjom Baldwina możemy choć trochę zrozumieć miasto, które każdego dnia wymyśla siebie na nowo.
Najwyższy czas zmienić sposób rozmowy o mieszkalnictwie. Publikacja jest lekturą obowiązkową dla osób zawodowo zajmujących się mieszkalnictwem. Można się z nią nie zgadzać, ale nie można jej nie znać - wnosi ożywczy, merytoryczny głos, podający w wątpliwość utarte poglądy i schematy myślowe
Pokazuje możliwości wykorzystania energii odnawialnych w sposób zintegrowany, przy wzajemnym uzupełnianiu się poszczególnych źródeł, kładąc nacisk na metody magazynowania energii.
Może jednak też pomóc inwestorom budowlanym oraz wszystkim zainteresowanym energetyką odnawialną i magazynowaniem tej energii w skali mikro i małej skali, stosowanej w budownictwie.
Coraz popularniejsze obecnie budynki ekologiczne mają na celu wykorzystanie zasobów naturalnych i zmniejszenie negatywnego wpływu na środowisko, a co za tym idzie pozostawienia go w stanie nienaruszonym dla przyszłych pokoleń. Książka zawiera 24 projekty budynków ekologicznych z przykładowymi planami funkcjonowania rozwiązań przyjaznych środowisku naturalnemu.
Odpowiada na pytania Jak zaaranżować przestrzeń na małej powierzchni? Jak zachować poczucie intymności, gdy tuż za ścianą mieszka tak wielu ludzi?
Publikacja jest efektem kilkumiesięcznego projektu „Warszawskie plany miejscowe – poszukiwanie modelu partycypacyjnego”, realizowanego przez Stowarzyszenie „Odblokuj” we współpracy z Centrum Komunikacji Społecznej oraz Biurem Architektury i Planowania Przestrzennego Urzędu m.st. Warszawy wraz z Miejską Pracownią Planowania Przestrzennego i Strategii Rozwoju Warszawy. Celem działań było wypracowanie tytułowego modelu angażowania mieszkańców w tworzenie planów zagospodarowania przestrzeni.
„ArchiKod” Czeslawa Bieleckiego jest podróżą po 72 miejscach. Od znanych przestrzeni publicznych, takich jak Regent Street w Londynie, Rynek Główny w Krakowie, osiedla takie jak Za Żelazną Bramą w Warszawie czy Gropiusstadt w Berlinie, po słynne budowle, jak Pont du Gard w Prowansji czy lotnisko w Hongkongu.
Zdaniem Czesława Bieleckiego by przywrócić rozumienie architektury trzeb patrzeć w przeszłość, na miejsca, które mogą być wzorcem udanego poszukiwania sposobu pogodzenia różnych grup interesu w imię stworzenia dobrej przestrzeni.
Książka dostępna od 24 lutego 2016 Architektura nowoczesna to cykl sześciu wykładów, które wygłosił na Princeton University w 1930. Był już wtedy niepodważalnym autorytetem, a w tych pełnych pasji, lecz pieczołowicie przygotowanych tekstach zawarł swoje twórcze credo: odrzuca idee Corbusiera i chłodny funkcjonalizm modernistycznej architektury (wystarczy spojrzeć na dzisiejsze blokowiska, dokąd zbłądziła) i zamiast budynków–maszyn do mieszkania proponuje architekturę organiczną, zespoloną z przyrodą, opartą na formie otwartej, dynamicznej, stanowiącej wyraz i tło dla naszych potrzeb i dążeń. Jego indywidualizm czyni go twórcą niezwykle dziś aktualnym: bez romantyzmu – wskazuje – architektura sprowadzałaby się przecież do zwykłych pudełek z rurami.
Status: nakład wyczerpany "Jedna z 10 najlepszych książek o mieście 2014 roku" The Guardian Jak wyglądają dzisiaj modernistyczne miasta przyszłości? Czego architekci mogą nauczyć się od mieszkańców slumsów? W połowie XX wieku europejskie marzenie o modernistycznej utopii przeniosło się do Ameryki Łacińskiej i odtąd to miejsce jest poligonem doświadczalnym dla najbardziej nowatorskich i odważnych pomysłów urbanistycznych.
W książce zebrano najważniejsze wiadomości na temat wykonywania ścianek działowych i sufitów podwieszanych przez zastosowanie płyt gipsowo-kartonowych mocowanych na stalowym ruszcie. Książka jest adresowana do osób pragnących uzupełnić swą wiedzę zawodową o tę właśnie specjalność. Może też być pomocna dla uczniów zasadniczych szkół budowlanych
Wydawnictwo EMG zaproponowało wybranym autorom napisanie esejów o drzewach i ich roli w kontekście działalności architektonicznej i urbanistycznej. Bogactwo spojrzeń i postaw prezentowanych w szkicach oddaje bogactwo możliwych sposobów rozumienia i opisu niełatwego związku natury i kultury.
Polska miała jeden z najlepszych systemów planowania przestrzennego w Europie, a wiele krajów podpatrywało go i wdrażało u siebie. Na przykład Niemcy. Tak było przed wojną. Po wojnie system został scentralizowany. A w nowej Polsce nikt nie planuje ani centralnie ani przestrzennie. Bo planowanie przestrzenne jest nudne i sprowadza się do ustaw, przepisów, wykresów, szkiców i terminologii. Zamiast planowania mamy więc wszechobecny chaos. Filip Springer uparł się jednak i postanowił znaleźć w tym szaleństwie jakąś metodę.
Publikacja poświęcona jest dla architektów, studentów architektury i wszystkich, którzy interesują się nowoczesną architekturą i cenią wspaniałe budowle.
Filip Springer przebył całą Polskę a teraz my, podążając jego śladem, możemy spojrzeć na nowo na gmachy, które zachwycają lub straszą.
W Myślącej dłoni Pallasmaa wraca do kwestii, które poruszał we wcześniejszych Oczach skóry, czyli związku zmysłów wzroku i dotyku oraz ich udziału w ludzkim doświadczeniu przestrzeni i jej zamieszkiwaniu. Nie chodzi już jednak o same zmysły i doświadczenie, ale o „ucieleśnioną mądrość” architektury w tym doświadczeniu osadzoną. Słowo „mądrość” użyte tutaj w miejsce „(ucieleśnionej) wiedzy” czy „poznania”, przyjętych w naukach takich jak psychologia czy antropologia, z jednej strony odbiera sformułowaniu jego techniczny, naukowy charakter, a wraz z nim wymaganą w nauce precyzję i jednoznaczność, z drugiej sugeruje metafizyczny podtekst rozważań Pallasmy.
Utopijne z pozoru spojrzenie na sieci miast-ogrodów, łączących zalety dużych aglomeracji (możliwości zatrudnienia) i wsi (czyste powietrze i woda, niewielkie czynsze), otoczonych pasami uprawnej ziemi, miała w przekonaniu Howarda silne oparcie w ekonomii. Projekt miał bowiem pragmatyczny i praktyczny wymiar – autor przykładał wielką wagę do precyzyjnego wyliczenia kosztów budowy i rentowności całego przedsięwzięcia.
