Brak wydarzeń
Alina Scholtz była pionierką polskiej architektury krajobrazu i jedną z najważniejszych projektantek zieleni Warszawy. Jej dorobek obejmuje między innymi odtworzony po wojnie Ogród Saski, monumentalne założenia krajobrazowe toru wyścigów konnych na Służewcu i Trasy W-Z czy kameralne, pełne zieleni i rozwiązań służących rekreacji przestrzenie osiedla Sady Żoliborskie i Szwoleżerów.
„ArchiKod” Czeslawa Bieleckiego jest podróżą po 72 miejscach. Od znanych przestrzeni publicznych, takich jak Regent Street w Londynie, Rynek Główny w Krakowie, osiedla takie jak Za Żelazną Bramą w Warszawie czy Gropiusstadt w Berlinie, po słynne budowle, jak Pont du Gard w Prowansji czy lotnisko w Hongkongu.
Zdaniem Czesława Bieleckiego by przywrócić rozumienie architektury trzeb patrzeć w przeszłość, na miejsca, które mogą być wzorcem udanego poszukiwania sposobu pogodzenia różnych grup interesu w imię stworzenia dobrej przestrzeni.
Bogato ilustrowany album jest kontynuacją Archiprzewodnika po Europie, posiada też podobną formę.
Koniec I wojny światowej w całej Europie oznaczał początek nowej epoki. Zmieniło się wszystko, począwszy od mapy świata, poprzez politykę czy gospodarkę, aż po styl życia. Na te zmiany zareagowała również architektura. Projektanci zaczęli szukać nowych form, które miały odpowiadać potrzebom nowego świata. Zmiany te miały jeszcze ważniejszy wymiar dla Polski, która po 123 latach odzyskała niepodległość. Zniszczony wojną kraj potrzebował nowych domów, fabryk, a nawet całych miast.
W książce został poruszony istotny problem zachowania spuścizny kulturowej w sferze rodzimej architektury stosunkowo mało znanego rejonu pogranicza polsko-czeskiego oraz kontynuacji jej formy i detalu w nowo powstających obiektach. Dotyczy to zabudowy o charakterze turystyczno-wypoczynkowym, w tym głównie schronisk i zajazdów. Omawiany obszar „łączy” graniczna rzeka Dzika Orlica będąca jednocześnie świadkiem trwającej tu od stuleci egzystencji i współpracy dwóch narodów.
architektonicznego rozwoju Warszawy w latach 1300-1998. Książka zawiera
chronologiczny wykaz ponad 800 obiektów, indeks ulic i placów oraz indeks osób.
jest opatrzona ponad 800 ilustracjami. Posiada także 25 rozkładanych map. Katalog zamknięto 31 sierpnia 1998 roku. Zbiór wyselekcjonowano z bazy danych liczącej pond 20 tysięcy obiektów. Celem wyboru było stworzenie reprezentatywnego obrazu warszawskiej architektury oraz architektów działających w stołecznym mieście.
Książka Architektura w Warszawie prof. Marty Leśniakowskiej zawiera także anglojęzyczną wkładkę dzięki czemu jest także idealnym prezentem dla obcokrajowców.
Książka Błażeja Ciarkowskiego to napisana dobrym, żywym językiem opowieść o architekcie zmagającym się z ograniczeniami «realnego socjalizmu», z uporem dążącym do realizacji swoich twórczych koncepcji i próbującym minąć progi modernizmu – nawet za cenę kompromisów z komunistyczną władzą, a odchodzącym przedwcześnie z poczuciem niewykorzystanego potencjału twórczego. Jej bohater, mimo że z urodzenia warszawianin, związał się z Łodzią i tutaj przyszło mu działać – w mieście o specyficznym charakterze, co czyni tekst tym bardziej ciekawym
Książka pt. Brat generała autorstwa Dariusza Błaszczyka to pierwsza, kompletna i bogata ilustrowana biografia Jerzego Sosnkowskiego, utalentowanego architekta, grafika i pisarza, który był bardzo aktywną postacią na między wojennej scenie architektonicznej. Był bratem szerzej znanego generała Kazmierza Sosnkowskiego.
Książka pt.” Budowanie świata. Wokół twórczości Tomasza Mańkowskiego” ukazała się w 10. rocznicę śmierci profesora Tomasza Mańkowskiego, krakowskiego architekta i pedagoga. Autorem książki jest Michał Wiśniewski, znany teoretyk i krytyk architektury.
W swoim tekście nakreślił niezwykłe dzieje bohatera na tle losów polskiej architektury, wyjątkowo skomplikowanych ze względu na polityczną historię naszego kraju. Wstępem zatytułowanym “Architekt w poszukiwaniu wolności” opatrzył tę pozycję profesor Jacek Purchla, a zamyka ją posłowie pt. „Ostatni Mohikanin” napisane przez Ewę Mańkowską-Grin, córkę architekta, oraz Irka Grina
"Książka to monografia jednej z najlepszych pracowni architektonicznych w Polsce. Andrzej Bulanda i Włodzimierz Mucha to dwaj polscy architekci. Są autorami wielu nagrodzonych prac konkursowych i realizacji, między innymi BRE Banku w Bydgoszczy, Starej Papierni w Konstancinie-Jeziornie, sali sportowej w Konstancinie-Jeziornie, zespołu Cameratta, osiedla Eko-Park w Warszawie, rozbudowy Biblioteki Publicznej w Warszawie, budynku Prudential w Warszawie, Muzeum Kazimierza Pułaskiego w Warce, zespołu Koneser w Warszawie, Młynów Rothera w Bydgoszczy.
o czasach w których żyła, o talencie, harcie ducha, o nowych ideach i budowaniu nowego świata.
Urodziła się czwartego kwietnia 1926 roku w Żychlinie koło Łowicza. Po zakończeniu drugiej wojny światowej, w 1945 roku, zaczęła studia na Wydziale Architektury w Lublinie, a po roku mogła już studiować na Politechnice Warszawskiej. Trzy lata później wyjechała na stypendium do Paryża i tam kontynuowała edukację.
Zeszyty te stanowią doskonałe uzupełnienie "Cieślictwa polskiego" oraz "Polskiego budownictwa drewnianego".
Plany, rzuty, zjęcia, przykłady mieczowań, odrzwia i drzwi staropolskie, wiązania, bramy, stropy drewniane, słupy z mieczowaniem, zdjęcia domów wiejskich i dworów, dachów, szczytnic, okien i okienek. Obiekty przedstawione na zdjęciach w większości już nie istnieją.
Książka Anny Cymer pt. „Długie lata 90. Architektura w Polsce czasów transformacji” przedstawia szeroką panoramę architektoniczną dekady lat 90 w Polsce i porządkuje typologię powstających wówczas obiektów. Autorka pokazuje, że epoka lat 90. nie zamknęła się w tytułowym dziesięcioleciu, lecz trwała znacznie dłużej – od czasu, kiedy do Polski zaczęły docierać idee postmodernizmu, a architekci mogli wreszcie zakładać własne pracownie, do początku XXI wieku, kiedy wciąż realizowano budynki według wcześniejszych projektów.
Książka jest doskonałą, zawierajającą pełną bibliografię, monografią architekta. Autorami artykułów są m.in.: Charlotte Benton (Cambrige, Wielka Brytania) Ita Heinze-Greenberg (Rohrdorf, Niemcy), Kathleen James (Berkeley, CA, USA), Hans R. Morgenthaler (Denver, CO, USA), Regina Stephan(Darmstadt, Niemcy).
Dwuznaczność tytułu książki pt. "Jakby luksusowo. Przewodnik po architekturze Warszawy lat 90" jest zapożyczona z filmu „Galimatias, czyli kogel-mogel II” Romana Załuskiego. Idealnie podsumowuje ona architektoniczną rzeczywistość lat 90 w Polsce. Z jednej strony to dekada spektaklu i reprezentacyjności, z drugiej w jej DNA są wpisane przejściowość i niedostatek. Jak nie zgubić się wśród tych sprzeczności?
Książka pt. "Jakby luksusowo. Przewodnik po architekturze Warszawy lat 90" to zbiór opowieści o tym, kim byliśmy jeszcze nie tak dawno temu i kim marzyliśmy, by się stać. Może to ostatni moment na ich wysłuchanie, zanim wiele budynków lat 90. bezpowrotnie zniknie z mapy miasta.
Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie o kondycję polskiej architektury okresu rozpoczętego po 1980 roku ruchem Solidarności. Szczególnie interesuje autora jakim językiem posługują się architekci tworzący w tym okresie. Czy jest on zrozumiały ? W jakim stopniu czerpie z tradycji i historii architektury okresów wcześniejszych ? Autor próbuje odpowiedzieć na te pytania poprzez porównania do architektonicznych tendencji stylistycznych okresu międzywojennego, proponując przy tym zupełnie nową stylistyczną skalę i metodę porównawczą.
