Wakacyjny numer "Archivolty" poświęcamy w całości aktualnym tendencjom architektury początku XXI wieku. Podczas obserwacji ruchu budowlanego w kraju i na świecie nasuwa się pytanie: Czy dzisiejsza architektura wykreowała już swój własny indywidualny język, czy tylko posługuje się znanymi od dawna schematami ideowymi w zakresie formy, funkcji i konstrukcji? Wydaje się, iż wielu architektów, szukając własnej tożsamości, zachłystuje się modnymi, globalnymi trendami, ale jednocześnie egzemplifikuje stale swoje fascynacje XX-wiecznym przewrotem modernistycznym w sztuce. Modernizm już od swoich narodzin na przełomie wieków ewoluował kilkukrotnie, w dwudziestoleciu osiągając fazę radykalną, by potem w latach powojennych po raz kolejny zmienić swoje oblicze, zdążając ku formom rzeźbiarskim w duchu beton brut. Z perspektywy czasu można sądzić, iż nawet postmodernizm znamionujący odwrót od ruchu MoMo, nie zachwiał jego podstawami. Ewokując słowa Jencksa, proponujemy więc refleksję nad kondycją współczesnej architektury. Na ile kontynuuje ona wątki tzw. stylu międzynarodowego, a na ile wytycza już własne nowe ścieżki, używając do tego nowych mediów, ocenią Państwo sami. Bazą do tego niech będą zaprezentowane w niniejszym numerze obiekty, które w lapidarny sposób mogą wskazywać na twórcze bądź wtórne idee tworzącego się właśnie nowego środowiska zbudowanego. Mamy tu pełny pluralizm: estetykę high-tech i dekonstrukcję, wątki neomodernistyczne i minimalizm, organiczną „blobitecture” i postindustrialny kontekstualizm. Zachęcamy także do sięgnięcia po anonsowaną literaturę, a także do udziału w imprezach, którym patronuje nasze pismo.
