

Indeks: Autonomiczne rysunki architekton
Prace te zostały nazwane "autonomicznymi rysunkami architektonicznymi.
W opracowaniu ukazano fenomen tego typu rysunków na tle współczesnej twórczości architektonicznej jako ważnego ogniwa rozwoju dyscypliny, przeprowadzono charakterystykę zbioru "autonomicznych rysunków architektonicznych", opisano ich cechy i właściwości oraz określono ich funkcje w twórczości architektonicznej na podstawie analizy przykładów prac współczesnych architektów. Dokładniej przeanalizowano twórczość rysunkową J. Hejduka, M. Scolariego i L. Woodsa pod kątem formy i funkcji obrazów oraz przenoszonych przez nie treści. Wszyscy trzej autorzy osiągnęli wysoką międzynarodową pozycję w środowiskach architektonicznej awangardy dzięki konsekwentnej, wieloletniej twórczości, której rezultatem są autonomiczne utwory. Autonomiczne rysunki architektoniczne są ważnym ogniwem przekazu kulturowego. Służą do transmisji idei architektonicznych - dokumentują, podtrzymują i przekazują informacje o warstwie ideowej twórczości architektonicznej. Jako obrazy mają podobną zdolność przenoszenia idei, jak wizualne dokumentacje obiektów zrealizowanych. Nie będąc natomiast związane z istniejącą materialną realizacją, uzyskują autonomiczny byt, dzięki któremu mogą samodzielnie reprezentować świat idei architektonicznych i przenosić go w czasie.
Książka Patchwork. Architektura Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak, choć towarzyszy wystawie pod tym samym tytułem, nie jest ani katalogiem, ani klasyczną monografią. Składa się z dwunastu w dużym stopniu niezależnych esejów, skoncentrowanych na różnych zagadnieniach. Punktem wyjścia poszczególnych rozdziałów są niekiedy pojedyncze projekty, innym razem grupy obiektów o zbliżonej funkcji czy zbliżonym typie, czasem zaś zjawiska stylistyczne lub uwarunkowania społeczno-polityczne. W kilku wypadkach tła jest być może nawet nieco za dużo jak na opracowanie monograficzne. Zabieg ten, choć obarczony sporym ryzykiem generalizacji, został jednak zastosowany w pełni świadomie.
Niektóre zresztą są prawie nieprzystępne na rynku. Przyczyny te skłoniły autorów niniejszej książki do podjęcia tematu i ukazaniu zarysu europejskich i polskich tradycji architektury i sztuki ogrodowej w kontekście przemian społeczno-ekonomicznych.
"Ochrona zabytków" jest wydawnictwem o 50 letniej tradycji. Jest to forum wymiany i doświadczeń specjalistów z różnych dziedzin: architektury, historii sztuki, rzemiosła artystycznego, archeologii, ochrony krajobrazu, zagadnien prawnych dotyczšcych ochrony zabytków itp. Etyka konserwatorska opiera się na odpowiedzialności za przeszłość, szacunku do oryginalnej materii zabytku, czyli istoty autentyzmu stanowiącej o jego wartości.
Eero Saarinen 1910-1961 Sculptural structures "Each age must create its own architecture out of its own technology and one which is expressive of its own Zeitgeist—the spirit of the time". - Eero Saarinen Eero Saarinen (1910-1961) was one of the 20th century`s great visionaries, both in the fields of furniture design (he created the ubiquitous Knoll "Tulip" chairs and tables, for example) and in architecture. Among his greatest accomplishments are monuments that shaped architecture in postwar America and became icons in themselves: Washington D.C.'s Dulles International Airport, the very sculptural and fluid TWA terminal at JFK Airport in New York, and the 630-foot high "Gateway to the West," the Arch of St. Louis.
Książka przedstawia sylwetkę malarza, rysownika i poety Hermanna Finsterlina (1887-1973). Fantazje architektoniczne Finsterlina - dotychczas najbardziej znana część jego dorobku - z których najważniejsze powstały w latach 1919-1924, odzwierciedlają jego ideę, aby projektować architekturę według miękkich, opływowych lub osobliwych form natury i tym samym stworzyć alternatywę wobec znienawidzonego "mieszkania w kostkach".
Ze wstępu: "Niniejsza monografia tematycznie związana z 50-leciem Wydziału Achitektury Politechniki Krakowskiej jest opracowaniem o szczególnym znaczeniu, ilustrującym dorobek i twórczą kontynuację tradycji Szkoły Krakowskiej zarówno w zakresie badań naukowych, kształcenia architektów i urbanistów, jak i działalności projektowej i twórczej.
Dostępność: na zamówienie Some of the most telling moments of this film, a somber, finely-drawn portrait of life in East Berlin in the final days of the Communist regime, are long panning shots of the city's ugly, factory-like public housing. Shot from moving cars, these views of block after block of anonymous rectangular buildings evoke a joyless environment in which the imagination is systematically stifled and where people live in a state of chronic, low-grade depression. The film depicts this society's grinding down of Daniel Brenner (Kurt Naumann), an idealistic architect in his late thirties.
Oficyna Wydawnicza POLCEN prezentuje kolejne 6. wydanie publikacji pt. Prawo budowlane po zmianach – przepisy z komentarzem (teksty ujednolicone) wg stanu prawnego na dzień 24 lipca 2015 roku (wydanie 6. kieszonkowe, format B6). Pozycję tę, znajdującą się w serii przepisów „Z Prawem co Dnia” pod nr 1, adresujemy do szerokiego grona osób zajmujących się przygotowaniem i realizacją obiektów budowlanych. Mamy nadzieję, że spotka się ona z zainteresowaniem inwestorów, projektantów, inspektorów nadzoru inwestorskiego, kierowników budowy i robót oraz deweloperów, a także administratorów i zarządców obiektów budowlanych.
Chairs displayed on their own as pure form An overview of the 20th century More than any other piece of furniture, the chair has been subjected to the wildest dreams of the designers. The particular curve of a backrest, or the twist of a leg, the angle of a seat or the color of the entire artifact all reflect the stylistic consciousness of each era. From Gerrit Rietveld and Alvar Aalto to Verner Panton to Eva Zeisel, from Art Nouveau to International Style, from Pop Art to Postmodernism, the phenomenon of the chair is so complex that it requires a reference work as comprehensive as this to do it full justice. They are all here: Thonet’s bentwood chairs and Hoffmann’s sitting-machines, Marcel Breuer’s Wassily chair and Ron Arad’s avant-garde armchairs.
Prace te zostały nazwane "autonomicznymi rysunkami architektonicznymi.